علی احمدیان

توان الکتریکی در نیروگاه ها تولید و توسط سیستم انتقال انرژی به شبکه های توزیع در سطوح مختلف ولتاژ انتقال پیدا می کند. شبکه های توزیع نیز، مصرف کنندگان در سطوح مختلف ولتاژ را تغدیه می کند. هدف از طراحی شبکه های توزیع، کسب اطمینان از پاسخ گویی بهینه به افزایش تقاضای مشترکین برق است که رشد فزاینده دارد. این کار از طریق ایجاد شبکه های توزیع دیگری بین هادی های ثانویه و پست های قدرت اصلی انجام می شود به طوری که هم از دیدگاه فنی مناسب و هم از نظر اقتصادی معقول باشد. همه این عوامل و عوامل دیگری مانند کمبود زمین های موجود در حوزه های شهری و ملاحظات جمعیتی، حل مسئله طراحی شبکه توزیع اقتصادی را پیچیده می کند. طراحان شبکه توزیع باید مقدار بار و موقعیت جغرافیایی آن را معین کنند. سپس اندازه و مکان پست های توزیع را چنان برگزینند که سرویس دهی به بار از طریق حداقل کردن تلفات فیدرها و هزینه های ساخت و با توجه به محدودیت های قابلیت اطمینان کار، در باصرفه ترین بها صورت گیرد. افزایش بهای انرژی، تجهیزات و نیروی کار، بهبود طراحی سیستم را به کمک تکنیک ها و روش های مؤثر طراحی ناگزیر و الزامی می کند. شبکه های توزیع به دلیل نزدیکی کامل به مشترکین و هزینه سرمایه گذاری بالا، اهمیت ویژه ای در برق رسانی دارد. طراحی شبکه توزیع از سطح مشترک شروع می شود. تقاضا، نوع بار، ضریب بار و دیگر مشخصه های بار مشترک، نوع شبکه توزیع لازم را معین می کنند. وقتی بارهای مصرفی تعیین شد آن ها را برای سرویس دهی از خطوط ثانویه متصل به ترانسفورماتورهای توزیع کننده ولتاژ گروه بندی می کنند. سپس بارهای ترانسفورماتورهای توزیع را ترکیب می کنند تا تقاضای بار شبکه توزیع اولیه به دست آید. آنگاه بارهای شبکه های توزیع اولیه به پست های کاهنده ولتاژ زیر انتقال (فوق توزیع) تخصیص می یابد. بارهای شبکه توزیع به نوبه خود، اندازه و مکان سیستم ها و نیز مسیر و ظرفیت خطوط زیر انتقال مربوط را تعیین می کنند. به عبارت دیگر، هر مرحله از این روند، ورودی مرحله بعد خود را فراهم می آورد. طراحان سیستم قدرت، مسأله طراحی کل شبکه توزیع را به چندین مسئله فرعی تقسیم می کنند که با تکنیک ها و روش های موجود و معمولاً تخصصی بررسی می شوند. طراح، در صورت عدم وجود تکنیک های قابل قبول طراحی، مسأله را دوباره با هدف حداقل نمودن هزینه زیر انتقال، پست ها، فیدرهای اص