علی اوصالی

زمینه و هدف:انقباض شدید عضلانی و برون گرا موجب ایجاد آسیب هایی در سطح سلولی مولکولی می شود. این آسیب ها موثر بر عملکرد ورزشی ورزشکاران می باشد. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر سه ماه مصرف مکمل اسیدهای آمینه شاخه دار و تمرین پلایومتریک بر عملکرد پرش عمقی کشتی گیران است.روش کار:22 کشتی گیر مرد طی نمونه گیری هدف مند از بین کشتی گیران زنجان(سن 3/52 21/54 سال، وزن 3/76 66/18 کیلوگرم، قد 2/41 168/36سانتی متر و شاخص توده بدن 1/97 ±23/34 کیلوگرم بر متر مربع) انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه پلاسیبو و مکمل تقسیم شدند. هر دو گروه ساعت 07:00 صبح صبحانه و ساعت 9 صبح نیز تمرینات پرش عمقی را در 6 دور پیاپی تا سر حد خستگی، با فاصله 5 دقیقه در بین ست ها انجام دادند و مکمل خود را به صورت دوسوکور قبل و بعد از پرش های عمقی دریافت نمودند. گروه اسیدآمینه شاخه دار 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن از هر یک از آمینو اسیدهای(والین، لوسین و ایزولوسین) را به صورت محلول دریافت نمودند که حجم محلول 4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن بود. گروه پلاسیبو نیز(4 میلی مول به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) پلاسیبو مصرف نمودند. از روش آماری تی زوجی و تی مستقل برای بررسی میزان تغییرات عملکرد درون گروهی و بین گروهی استفاده و سطح معنی داری 0/05P≤در نظر گرفته شد.یافته ها:عملکرد گروه اسیدآمینه شاخه دار نسبت به گروه پلاسیبو به طور معناداری بالاتر بوده(0/05P) و در مقایسه درون گروهی نیز، عملکرد هر دو گروه پس از سه ماه تمرینات پلایومتریک افزایش معناداری داشت(0/05Pنتیجه ­گیری:با توجه به یافته های تحقیق هر دو عامل تغذیه و تمرین به مدت سه ماه بر عملکرد پرش عمقی تاثیرگذار می باشد و این تاثیرگذاری بر عملکرد در گروهی که از مکمل اسیدآمینه شاخه دار استفاده کرده بودند بیشتر از گروه دارونما است.