علیرضا بابائیان امینی

در سال های اخیر تلاش های جدی به منظور توسعه مفهوم انرژی به عنوان یک زمینه کاربردی، جهت مقابله با زلزله صورت گرفته است. اساس روش های تحلیل و طراحی امروزی بر مقاومت در برابر بارهای جانبی استوار می باشد. از دیدگاه نیاز و ظرفیت، نیاز به بازنگری در روش های فعلی تحلیل و طراحی ضروری می باشد به نحوی که مهندس طراح بایستی توجه خود را بر مدیریت انرژی ورودی به سازه در اثر زلزله متمرکز نماید. سیستم های غیرفعال اتلاف انرژی، که میراگر های اصطکاکی دورانی(RFD) بعنوان یکی از انواع این سیستم ها می باشد، امروزه مورد توجه فراوان قرار گرفته اند. استفاده از این سیستم ها باعث تمرکز اتلاف انرژی در میراگرها شده و در نهایت تقاضای جذب و اتلاف انرژی در اعضای اصلی سازه (تیرها، ستون ها و مهاربندها) کاهش می یابد. به نظر می رسد کاربرد این سیستم ها در ایران در راستای افزایش ایمنی در برابر زلزله ها نیازمند یک فرهنگ سازی راهبردی باشد تا عموم مردم، سرمایه گذاران بخش مسکن و سیاستگذاران امر نسبت به این موضوع آگاه و آگاه تر گردند. از این رو، این مسئله موضوع این تحقیق تعریف می شود. به این منظور، پس از بررسی منابع و پژوهش های صورت گرفته پیشین بر روی میراگر اصطکاکی دورانی، صحت سنجی روش حاضر به وسیله مدل سازی قاب یک طبقه در نرم افزار SAP2000 انجام می شود. سپس اعضای سازه ای چهار نوع قاب فولادی 5 ، 10 و 15و20 طبقه در حالت دو بعدی طراحی شده و عملکرد این قاب ها و میزان جذب و اتلاف انرژی آنها در دو حالت با و بدون میراگر اصطکاکی دورانی بررسی شدند و نتایج مورد بحث قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن بود که بار لغزش بهینه میراگر برای هر قاب منحصر به فرد می باشد و به مشخصات رکورد زلزله اعمالی وابسته می باشد. همچنین کاربرد میراگر اصطکاکی دورانی همواره باعث کاهش تغیرمکان ماکزیمم قاب می شود. بررسی میزان اتلاف انرژی توسط میراگر نشان می دهد کاربرد میراگر اصطکاکی دورانی برای سازه های کوتاه تا متوسط بازدهی بیشتری در اتلاف انرژی ورودی به سازه دارد به طوری که هرچه سازه بلندتر می شود میزان اتلاف انرژی توسط میراگر کاهش می یابد.