غلامرضا استادی اصل

ساخت ساختمان‏های مرتفع در گذشته بر اساس تقاضا برای فضا در مناطق پرجمعیت زمین انجام می‏شد. تشخیص ویژگی های یک ساختمان که آن را به عنوان ساختمان بلند طبقه بندی کند، کار دشواری است. در همسایگی یک ساختمان یک طبقه ممکن است یک ساختمان 5 طبقه بلند به نظر برسد. از دیدگاه طراحی سازه ای مناسب تر است که یک ساختمان را هنگامی بلند در نظر بگیریم که تحلیل و طراحی سازه ای،آن تحت تأثیر بارهای جانبی به ویژه نوسانات به وجود آمده توسط این بارها باشد. به طور کلی می توان گفت از نظر سازه ای ساختمانی بلند است که ارتفاع آن باعث شود در طراحی آن شرایط ویژه لحاظ شود و یا ساختمانی را که پریود آن از 7/0ثانیه بیشتر باشد؛ ساختمان بلند میگویند. به عنوان یک قاعده کلی، هنگامی که عوامل دیگر برابر هستند در ساختمان بلند ضروری‏ترین عمل شناسایی سیستم سازه‏ای مناسب برای مقاومت در برابر بارهای جانبی است. سیستم‏های لوله‏ای از پرکاربردترین فرم های سازه‏ای برای ساختمان های بلند به حساب می‏آیند . در این سیستم، مقابله در برابر بارهای جانبی بر عهده قاب های خمشی محیطی با سختی زیاد به فرم لوله می‏باشد . به همین منظور ستون‏های پیرامونی با فواصل کم توسط شاه-تیرهایی به یکدیگر متصل می‏شوند. مهم ترین ایراد این فرم سازه‏ای وجود لنگی برشی می‏باشد.. 12 مدل در این پژوهش بررسی شده است که شامل 6 سازه منظم و 6 سازه نامنظم با تعداد طبقات مختلف می باشند. بنابراین برای بررسی لنگی برشی در سازه های با سیستم لوله ای باید از بارگذاری جانبی استفاده شود. بارگذاری جانبی که به یک سازه وارد می شود شامل بار زلزله بار باد می باشد. در این پژوهش برای بررسی لنگی برشی از بار استاتیکی معادل با توزیع بر اساس ضریب K استفاده شده است. در این پژوهش نتایج مختلفی از سازه هایی که مورد تحلیل قرار گرفته اند ارائه شده است. نتایج حاصل از تحلیل این سازه ها شامل برخی پارامترهای کلی و نیروی محوری ستون های حاشیه سازه می شود. ستون های حاشیه سازه مربوط به سیستم باربر جانبی می شوند و نیروی محوری این ستون ها لنگی برشی در سیستم لوله ای را نشان می دهد. در سازه های 50 طبقه حداقل و حداکثر نیروی محوری ستون ها در سازه منظم به ترتیب برابر 130 و 503 تن می باشد که نشان می دهد نیروی محوری ستون های گوشه 4 برابر نیروی محوری ستون میانی می باشد. حداقل و حداکثر نیروی محوری ستون ه