جواد یکرنگ

استفاده از نانوالیاف در کاربردهای زیست پزشکی توجه زیادی را در سالیان اخیر به خود جلب کرده است. نانوالیاف تولید شده به روش الکتروریسی از مخلوط هایی از پلیمرهای طبیعی و مصنوعی، خصوصیات مکانیکی، ساختاری و زیست شیمیایی پایدار و مطلوبی از خود نشان می دهند. هدف از این پژوهش تولید نانوالیاف چندلایه کیتوسان-آلجینات سدیم است. در این پژوهش با تکیه بر خصوصیات مطلوب پلیمرهای کیتوسان و آلجینات سدیم، داربستی چندلایه حاوی داروی لووفلوکسازین، الکتروریسی و مشخصه یابی شد. برای این منظور ساختارهای مختلفی از لایه بندی های مختلف کیتوسان و آلجینات سدیم تولید و رفتار رهایش دارو در ساختارهای توسعه داده شده مورد بررسی قرار گرفت. پیشنهاد اولیه تهیه ساختارهایی سه لایه از نانوالیاف کیتوسان و آلجینات سدیم می باشد. به طوری که دو لایه زیرین و رویه حاوی یک نوع نانوالیاف (کیتوسان و یا آلجینات سدیم) و لایه میانی حاوی پلیمر دیگر و داروی بارگذاری شده در ساختار نانوالیاف خواهد بود. به منظور بررسی و مقایسه عملکردی نانوالیاف لایه ای تولید شده، تعیین خصوصیات مکانیکی، بررسی ریخت شناسی سطحی غشاهای نانولیفی، آزمون های طیف سنجی، اندازه گیری خصوصیات آب دوستی زخم پوش با استفاده از آزمون زاویه تماس، آزمون خصوصیات ضد باکتری، آزمون تخریب پذیری درون آزمایشگاهی و آزمون رهایش دارو، بر روی نمونه ها انجام شد. پیش بینی می شود با توجه به خصوصیاتی از قبیل منشأ طبیعی، خاصیت تجزیه پذیری، زیست سازگاری، عدم سمیت و خواص ضدمیکروبی پلیمرهای مورد استفاده، داربست چندلایه کیتوسان -آلجینات سدیم از عمکلرد مطلوبی در ترمیم زخم ها ( و به ویژه زخم های دیابتی) برخوردار باشد.