جواد یکرنگ

سرطان دومین عامل مرگ و میر در جهان است که روش های معمول درمان آن عوارض زیادی برای بیمار داشته و کنترل بیماری نیز سخت تر می باشد. استفاده از فناوری نانو روش های نوینی برای دارو رسانی به بدن بیمار فراهم کرده است. استفاده از نانو الیاف الکتروریسی شده به عنوان حامل دارویی امکان رهایش پایدار در مکان مورد نظر را فراهم می کند که از آسیب رسیدن به مناطق دیگر بدن جلوگیری می شود. در این میان با توجه به کاربرد درمانی نانوحامل های تولیدی، استفاده از مواد مناسب از ملزومات تحقیق در این زمینه می باشد. در این پژوهش حاضر، نانو الیاف پوسته(پلی کاپرولاکتون) - مغزی(ژلاتین) حاوی داروی ضد سرطان متوترکسات با استفاده از حلال غیرسمی اسید استیک/اسید فرمیک (3:1) تولید شد.برای این منظور پلیمر ژلاتین با غلظت بهینه 20% وزنی - وزنی در قسمت مغزی و پلی کاپرولاکتون با غلظت بهینه 22% وزنی - وزنی در قسمت پوسته در نظر گرفته شد و با تغییر درصد دارو نسبت به وزن پلیمر (5/1 %، 1 % و 5/0 %) و موقعیت قرارگیری دارو در ساختار نانو الیاف (مغزی، پوسته و پوسته - مغزی)، 9 نمونه تولید شد. بررسی ریخت شناختی نانو الیاف با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی حاکی از تولید نانو الیاف یکنواخت و بدون دانه تسبیحی بود. نتایج نشان داد که نانو الیاف بدون دارو با قطر 92 ± 408 نانومتر کمترین قطر را داشته و افزودن دارو باعث افزایش قطر در محدوده 960-500 نانومتر می شود. ساختار پوسته - مغزی نانو الیاف نیز توسط میکروسکوپ الکترونی عبوری تأیید شد. با استفاده از طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه نیز تداخلات احتمالی دارو و پلیمر بررسی شد که نتایج حاکی از حضور دارو و پلیمرها در ساختار نانو الیاف بدون هیچگونه برهمکنش شیمیایی است. همچنین آزمایش های مربوط به اندازه گیری نرخ رهایش در محلول فسفات بافر سالین)4/4=(pH انجام شد و غلظت داروی آزاد شده در محلول با استفاده از روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. بررسی پروفایل رهایش دارو طی 14 روز نشان داد الیافی که دارو در مغزی آنها بارگذاری شده بود طی 12 ساعت حدود 90 % از دارو را آزاد کردند و نمونه هایی که دارو در پوسته آنها بارگذاری شده بود طی 168 ساعت حدود 80 % از دارو را آزاد کرده و نیز نمونه هایی که هم در پوسته و هم در مغزی دارو داشتند طی 168 ساعت حدود 85 % از دارو را آزاد کردند. همچنین مقایسه پروفا