جواد یکرنگ

هدف: امکان سنجی تولید داربست نانوالیاف زیست پلیمر موسیلاژ دانه مرو/پلی کاپرولاکتون و بررسی خصوصیاتی از جمله خصوصیات مکانیکی، ریخت شناختی، آب دوستی، ساختار شیمیایی و خصوصیات ضد باکتریایی نانوالیاف الکتروریسی شده. مواد و روش پژوهش: برای این منظور ابتدا پلیمر موسیلاژ دانه مرو با استفاده از حلال آبی استخراج شد. برای الکتروریسی از روش همزمان استفاده شد. الکتروریسی نانوالیاف موسیلاژ دانه مرو در بستر پلی وینیل الکل و نانوالیاف پلی کاپرولاکتون به طور همزمان در شرایط ولتاژ و غلظت متفاوت صمغ دانه مرو انجام شد. با استفاده از طراحی آزمایش، اثر عوامل تعریف شده بر ریخت شناختی، آب دوستی، خصوصیات مکانیکی و خصوصیات ضد باکتریایی نانوالیاف تهیه شده، مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج و بحث: نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان دادند که نانوالیاف هیبریدی در شرایط استفاده از نسبت های وزنی 20 و 30 درصد در نانوالیاف PVA/SSG با دو توزیع قطری متمایز در محدوده قطری 146-41 نانومتر برای نانوالیاف PVA/SSG و 975-275 نانومتر برای نانوالیاف پلی کاپرولاکتون تولید شدند.نتایج آزمون FTIR نشان داد که تمامی پیک-های مشخصه مربوط به پلی وینیل الکل، صمغ دانه مرو و پلی کاپرولاکتون در طیف نانوالیاف هیبریدی وجود داشته و هیچ واکنش شیمیایی رخ نداده است. نتایج آزمون زاویه تماس خصوصیات آب دوستی بالای نانوالیاف هیبریدی حاوی صمغ دانه مرو را نشان دادند. نتایج آزمون مکانیک ثابت کرد وجود نانوالیاف PVA/SSG موجب کنترل خصوصیات کشسانی نانوالیاف PCL شده و کرنش کششی نانوالیاف از 113 درصد به 76 درصد کاهش می یابد. آزمون های تخریب پذیری نیز تخریب سریع جزء PVA/SSG در مدت زمان 24 ساعت (حدود 34 درصد) را نشان داده و از این زمان به بعد تا مدت 14 روز تنها 5 درصد تخریب که می توان به جزء پلی کاپرولاکتون نسبت داد، مشاهده شد. نتایج آزمون فعالیت ضد باکتریایی نیز خصوصیات ضد باکتریایی نمونه های حاوی صمغ دانه مرو را در برابر گونه های گرم مثبت و گرم منفی نشان داد. نتیجه گیری: نتایج حاصل در این پژوهش نشان داد که با توجه به خصوصیات ویژه بایوپلیمر مرو و ترکیب آن با پلیمر مصنوعی پلی وینیل الکل و پلی کاپرولاکتون در یک ساختار هیبریدی می توان زخم پوش هایی ضد باکتریایی تولید کرد که از خصوصیات کنترل شده مکانیکی و تخریب پذیری برخوردارند. داربست های تولید شده