لیلا فتح یونس نژند

انتخاب و آماده سازی مواد جهت کاشته شدن در بدن یکی از حساس ترین مسائل در حوزه مهندسی است. مواد زیستی فلزی نظیر تیتانیم و آلیاژهای آن، فولادهای زنگ نزن، آلیاژ کبالت-کروم و غیره به دلیل دارا بودن خواص مکانیکی قابل قبول از گزینه های مناسب در کاربردهای پزشکی می باشند. اما این فلزات زیست خنثی هستند و لذا یکپارچگی آن ها با بافت های استخوانی اطراف امکان پذیر نیست. از طرفی شرایط موجود داخل بدن موجب می شود تا ایمپلنت های فلزی کاشته شده در معرض سایش باشند. بقایای حاصل از این سایش اغلب موجب التهاب و پاسخ های ایمنولوژیک می شوند. در موارد حادتر، سلول های زیستی بر روی ذرات حاصل از سایش قرار گرفته و سبب ایجاد فصل مشترک سست بین ایمپلنت و بافت میزبان می شوند. همچنین خوردگی ایمپلنت های فلزی سبب انتشار یون های سمی و نیز افت خواص مکانیکی می شود. لذا به منظور بهبود زیست سازگاری، جلوگیری از خوردگی، سایش و شکست های خستگی، اصلاح سطح فلزات زیستی کاشته شده توسط پوشش های سرامیک سخت به خصوص در نواحی تحت بارگذاری شدید، پیچیده و متناوب حائز اهمیت است. هدف از این مقاله معرفی و بررسی ویژگی های پوشش های سرامیکی مورد استفاده جهت اصلاح سطح ابزار جراحی و ایمپلنت های فلزی و نیز روش های اعمال آن ها می باشد.