محمد درگاه زاده

این مقاله روش شناسی علم دینی(اسلامی) عطاس را تبیین و مورد سنجش قرار داده است. عطاس بر اساس مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی و انسان شناختی اسلامی خود، روش شناسی تحقق علوم اسلامی را ارائه کرده است که شامل استفاده از روش ترکیبی (اجتهادی، شهودی، عقلی و تجربی)، اسلامی سازی زبان و بکار گیری روش های تفسیر و تاویل در مطالعه پدیده های طبیعی و انسانی می باشد. در بررسی روش شناسی عطاس، به این نتیجه رسیدیم که روش شناسی ترکیبی وی مبتلا به نوعی ابهام است و بایستی به حدود و ثغور حجیت هر کدام از روش های چهارگانه اشاره گردد. نیز اصل اسلامی سازی زبان هر چند نقش موثری در تحقق علوم اسلامی دارد اما تاکید بیش از اندازه بر آن موجب غلطیدن در دام نسبیت می گردد. بهره گیری از روش های تفسیر و تاویل در مطالعه طبیعت نیز مناسب `مباحث فلسفی و عرفانی است و برای تولید معرفت علمی بایستی روش ها و تکنیک های متناسب با روش شناسی تاویلی استخراج و تبیین شود.