محمد درگاه زاده

محمد ارکون به دلیل تأکید دوچندانش براهمیت بهکارگیری روشهای نوین پژوهشی برای فهم متون اسلامی و رویارویی نق اش با روشهای کشف متن و فهم آن و ارائه خوانشی جدید از متن و تفسیر قرآن، از بارزترین ّ ادانه نمایندگان جریان نوگرا است. وی روش پژوهشی خوددرمتون دینی را اسلامشناسی تطبیقی نامگذاشتهاست کهدر آن متون اسلامی، بهویژه قرآن از منظر علوم انسانی مورد مطالعه قرار میگیرند. از آنجا که روش ارکون به جای های اومانیسمی مبتنی است و از این منظر، ماهی گریزانه دارد، ّ ابتنای بر اصول روششناسی، بر پیشفرض ت دین ّفه ه وی را ارزیابی کند. مؤل ّ پژوهش حاضر بر آن شد تا با روش توصیفی تحلیلی، نظری ه ّ هایی که ارکون در این نظری ارائه میکند، از این قرار است: وحی سخنی آزاد، ناگهانی و مبتنی بر تجربه نبوی است و بین اصل قرآن و متن آن تفکیک باید کرد؛ بنابراین، بخشی از متن قرآن که مشتمل بر گزارههای جزماندیشانه و خیالی است،غیراصیلاند و بخش اصیل قرآن نیز به رغم وحی بودن -به معنایی که ذکر شد- لازم است به صورت آزادانه و بر پایه مورد توجه قرار گیرد، نه براساس قصد و نی های فوق، مستلزم آن است که ّ های مفس ت خداوند. دیدگاه ّ پیشفرض ر ّلانه و قرآن، طبق برنامه معینی از سوی خداوند برای هدایت بشر نازل نشده باشد و محتوای قرآن، جنبه متخی ّ اسطورهای داشتهباشد؛ همچنین معیارتفسیرقرآن، نه قصد خداوند، بلکهپیشفرض رباشد