محمد امامی

تحقیق حاضر، مروری بر مطالعات پیشین انجام شده بر تأثیر عناصر آلیاژی مختلف نظیر کربن، آلومینیم، سیلیسیم، منگنز، بور، مس،کروم، مولیبدن، هیدروژن، نیتروژن، تیتانیم، نیوبیوم، وانادیوم و نیکل روی خواص فولادهای پیشرفته استحکام بالا دارد. فولادهای پیشرفته استحکام بالا جزو جدیدترین نسل فولادها هستند که در سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده اند. این فولادها به واسطه داشتن ریزساختارهای پیچیده متشکل از فریت، مارتنزیت، بینیت و آستنیت باقیمانده دارای ترکیبی از استحکام بسیار بالا و ازدیاد طول نسبی زیاد هستند که این مهم با کنترل ریزساختار از طریق کنترل دقیق میزان و نوع عناصر آلیاژی و انجام عملیات حرارتی نظیر آنیل بین بحرانی و عملیات ترمومکانیکی مانند نورد گرم و نورد داغ قابل حصول است. تحقیقات گسترده ای بر توسعه این آلیاژها و بررسی مکانیزم های استحکام دهی و کرنش سختی این آلیاژها انجام شده است که درنهایت منجر به معرفی دو نوع از مهم ترین این فولادها با عناوین TRIP و TWIP گشته است که در آن ها عناصر آلیاژی نقشی تعیین کننده در ایجاد ریزساختار آستنیتی، تغییر انرژی نقص در چیدمان، تغییر چگالی نابجایی ها و نرخ کرنش سختی دارند. خلاصه ای از مطالعات پیشین به تفکیک عناصر آلیاژی و چگونگی تأثیر آن ها بر خواص مختلف این فولادها در مقاله حاضر ارائه می گردد.