میثم معزی

در این مطالعه غشاهای نانوکامپوزیتی نانوالیافی از طریق بارگذاری نانوذرات اکسید مس در نانوالباف پلی کربنات/پلی یورتان تولید و مشخصه یابی شدند. نانوالیاف پلی کربنات/پلی یورتان در نسبت های مختلف PC:TPU (70:30، 60:40، 50:50، 40:60 و 30:70) الکتروریسی شدند و خصوصیات ریخت شناختی و آب دوستی غشاها بررسی شدند. نتایج مربوط به تصاویر میکروسکوپ الکترون روبشی نشان دادند که الکتروریسی نانوالیاف پلی کربنات/پلی یورتان در تمامی نسبت های مورد استفاده موفقیت آمیز بوده است. نتایج SEM نشان دادند که قطر نانوالیاف مخلوط پلیمری در محدوده 314-174 نانومتر قرار دارد. نتایج آزمون FTIR نشان دادند که تمامی پیک های مشخصه مربوط به پلی کربنات و پلی یورتان در نانوالیاف مخلوط پلیمری وجود داشته و هیچ واکنش شیمیایی بین مواد تشکیل دهنده رخ نداده بوده است. اندازه گیری زاویه تماس آب نشان داد که افزایش محتوی پلی کربنات موجب بهبود خصوصیات آب دوستی غشاها شده است و زاویه تمای آب از 125 تا 95 درجه کاهش یافته است. نتایج نشان دادند که نمونه تولید شده با نسبت 50:50 پلی کربنات:پلی یورتان از خصوصیات بهینه و ریخت شناختی مناسبی برای بارگذاری نانوذرات اکسید مس برخوردار بود. در مرحله بعد، مقادیر مختلفی از نانوذرات اکسید مس (1، 3 و 5% وزنی) به غشای نانوالیافی مخلوط پلیمری اضافه شد تا اثرات آن بر خصوصیات ضدگرفتگی و آب دوستی غشاها بررسی شود. تصاویر SEM نشان دادند که غشاهای بارگذاری شده با نانوذرات اکسید مس از خصوصیات ریخت شناختی متفاوتی برخوردارند و قطر نانوالیاف در محدوده 90-67 نانومتر قرار داشت. نتایج آزمون FTIR نیز نشان دادند که نانوذرات اکسید مس در غشاهای نانوکامپوزیتی نانوالیافی حضور دارند. نتایج آزمون پراش اشعه ایکس نیز توده ای شدن نانوذرات در حالت استفاده از 5% وزنی از اکسید مس را نشان دادند. اندازه گیری زاویه تماس آب نیز ثابت کرد که با افزایش محتوی نانوذرات اکسید مس تا 3% وزنی، زاویه تماس سطحی غشاها از 114 تا 63 درجه کاهش و در نتیجه میزان آب دوستی نانوالیاف حاوی نانوذره بهبود یافته است. آزمون های فیلتراسیون نیز به منظور بررسی قابلیت غشاهای نانوکامپوزیتی در دفع آلاینده (هیومیک اسید) از آب آلوده انجام شدند. نتایج نشان دادند که نمونه حاوی 3% وزنی از نانوذرات اکسید مس از خصوصیات ضد گرفتگی بهتری نسبت به سایر غشاها برخور