محمدعلی مهتدی بناب

تر کهای هیدروژنی به عنوان یک عامل کلیدی در زمینه تخریب خطوط لوله شناخته شده اند. بر اثر این نوع تخریب، ات مهای هیدروژن آزاد شده از فرآیند خوردگی بین سطح لوله و سولفید هیدروژن، روی سطح لوله انباشته شده و طی گذشت زمان به درون ریزساختار فولاد نفوذ می کنند. این اتم ها با انباشته شدن در نواقص ساختاری مانند آخا لها، مرزدانه ها، تله های هیدروژنی و ناب هجایی ها و تشکیل مولکول های گازی، فشار زیادی را ایجاد می کنند، این فشار بسته به میزان هیدروژن انباشته حتی می تواند بیش از مقاومت تسلیم فولاد باشد و عامل بوجود آمدن ترک های ریزی در ریز ساختار فولاد شود که آنها را ترک هیدروژنی می نامند. عوامل زیادی در زمینه شروع، انتشار و کنترل این نوع ترک موثرند از این رو طی سال های اخیر محققین توانسته اند با روش کنترل بافت و مهندسی مرزدانه تا حد زیادی مقاومت فولاد به ترک هیدروژنی را افزایش دهند. در این مقاله سعی شده است با استفاده از نتایج حاصل از مقالات روز دنیا به تشریح مکانیزم تر کهای هیدروژنی و عوامل تأثیر گذار در این زمینه، پرداخته و روش های کارآمد برای افزایش مقاومت فولاد به این نوع ترک بیان گردد.