مرضیه رنجبر محمدی

فرضیه: در بین نانوساختارها، نانوالیاف و نانوذرات به دلیل داشتن سطح ویژه زیاد و زیستسازگاری عالی کارایی چشمگیری در مهندسی بافت و رهایش کنترلشده دارو دارند. روشها: در این پژوهش، تولید داربستهای نانولیفی از پلیالکتیک اسید )PLA ،)ژالتین )Gel )و گرافن )G )بهمنظور ارزیابی کاربرد آنها در مهندسی بافت استخوان بررسی شده است. به کارگیری ترکیب پلیمر طبیعی ژالتین به همراه پلیمر سنتزی PLA به استفاده همزمان از خواص پایداری مکانیکی مناسب PLA و خواص زیستی منحصر بهفرد Gel منجر شد. بارگذاری گرافن در ساختار PLA/Gel موجب تشکیل بستر نانولیفی با شباهت زیاد به بافت استخوان شد. برای تولید داربستها از دو پلیمر نامبرده، روش الکتروریسی هیبریدی به کار گرفته شد. محلول پلیمری Gel از یک سرنگ و محلول پلیمری PLA همراه با نانوذره گرافن از سرنگ دیگر تزریق شدند. یافتهها: مطالعه خواص شکلشناختی داربستهای تولیدشده نشان داد، افزودن گرافن به محلول PLA در ترکیب ژالتین-پلیالکتیک اسید )PLA/Gel ،)قطر الیاف تولیدشده را بهطور معنیداری کاهش داده است. و افزودن ژالتین به ترکیب PLA و افزودن گرافن به ترکیب PLA/Gel زاویه تماس نمونهها را کاهش داد. نانوالیاف هیبریدی G-PLA/Gel تهیهشده در مجاورت سلولهای استخوان زیستسازگاری خوبی نشان دادند و هیچ سمیت سلولی مشاهده نشد. سلولهای رشدیافته روی ً بهطور یکنواخت کل ساختار بستر داربستها شکلشناسی پهن و دوکیشکل نشان داده و تقریبا را پوشاندند. نانوالیاف نهایی تولیدشده با توجه به داشتن شکلشناسی صاف و نانولیفی، رفتار سلولی خوب و آبدوستی بیشتر میتوانند انتخاب مناسبی برای استفاده در بافت استخوان باشند.