پیمان نرج آبادی فام

آمار بالای تلفات جانی و خسارت های مالی زلزله ها در ایران و مقایسه ی آن با آمار مشابه سایر کشورهای لرزه خیز که در زمینه ی ایمن سازی لرزه ای پیشگام بوده اند ضرورت توجه به جنبه های مختلف ایمن سازی لرزه ای در صنعت ساختمان کشور را روشن می سازد. روش های متفاوتی برای افزایش ایمنی در برابر زلزله وجود دارد. نگاه نو به مهندسی لرزه ای سازه ایده ی کنترل را به جای روش های سنتی مطرح ساخته است. از میان الگوهای مختلف کنترل سازه نیز کاهش نیاز به علت ماهیت زلزله نسبت به افزایش ظرفیت ارجحیت می یابد. جداسازی پایه به عنوان عملی ترین و مؤثرترین روش کاهش نیاز مطرح می باشد. این روش از دیرباز مورد توجه بوده و در قالب سیستم های متفاوت مطالعه شده و به کار برده شده است. جداسازی پایه برای مقاوم سازی، بهسازی و بازسازی یا نوسازی قابل استفاده بوده و نمونه های متفاوتی از هر کاربرد در کشورهای مختلف جهان موجود می باشند. تحقیقات زیادی نیز در هر یک از این زمینه ها انجام یافته است. به نظر می رسد کاربرد جداسازی پایه در ایران در راستای افزایش ایمنی در برابر زلزله اساساً نیازمند یک فرهنگ سازی راهبردی باشد تا عموم مردم، سرمایه گذاران بخش مسکن و سیاست گذاران امر نسبت به موضوع آگاه و آگاه تر گردند. به نظر می رسد به این منظور می بایست عملکرد لرزه ای ساختمان های مجهز به جداگرهای کاربردی با عملکرد لرزه ای ساختمان های پایه ثابت سنتی یا کنترل شده با سایر روش ها مورد مقایسه قرار گیرد. در این میان، جزئیات تحلیل و طراحی نیز مشخص می شوند و تبیین اصول اجرا هم در این مسیر میسر می گردد. از این رو، در این تحقیق پس از بررسی پروژه های مقاوم-سازی، بهسازی، بازسازی و نوسازی به کمک جداسازی پایه یک مورد از پروژه های مقاوم سازی شبیه سازی می-شوند تا جزئیات مربوط مشخص گردند. سپس ساختمان های 3، 6 و 9 طبقه ی بتن مسلح و فولادی به عنوان گستره ی متعارف ساختمان های چند طبقه توسط سیستم های کاربردی منتخب تکیه گاه های لاستیکی میرا (HDRB High Damping Rubber Bearing:)، سیستم پاندول اصطکاکی (FPS Friction Pendulum System:) و لغزنده ی فوق ارتجاعی مجهز به آلیاژهای حافظه ی شکل (Shape memory alloy-based Superelasticity-assisted Slider: SSS) مقاوم سازی و عملکرد آن ها بر اساس انرژی وارد بر سازه (برش پایه)، جابجایی طبقات، جابجایی های نسبی طبقات و شتاب