زهرا سیار

امروزه استفاده از پلیمر های زیستی به دلیل زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و ارزان بودن توجه بسیاری از محققان را به منظور سنتز هیدروژل ها جذب کرده است. برای بهبود تورم، جذب و خواص مکانیکی هیدروژل ها از پلیمر های زیستی و نانوذرات استفاده می گردد. حضور مواد دارویی مانند آنتی بیوتیک در پساب از مشکلات زیست محیطی بسیاری از جوامع می باشد که سلامت انسان و موجودات آبزی را به خطر انداخته است. بنابراین روش های مختلفی از جمله جذب سطحی برای حذف این مواد از پساب ها به کار برده شده است. دراین پژوهش حذف سپیروفلوکساسین (CIP) توسط هیدروژل کیتوسان (Chito) و نانوذرات مونت موریلونیت (MMT) و اکسیدروی (ZnO) و مونت موریلونیت + اکسیدروی (MMT / ZnO) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج آنالیز FE-SEM،XRD FTIR و TEM سنتز موفق هیدروژل و حضور موفق نانوذرات در هیدروژل های Chito را تایید می کند. همچنین با توجه به نتایج مشخص شد که عملکرد حذف هیدروژل های نانوکامپوزیتی Chito به PH بستگی دارد و حداکثر حذف در PH خنثی اتفاق می افتد. با توجه به داده های به دست آمده، داده های سینتیکی و تعادلی به ترتیب با مدل های شبه درجه دوم و لانگمویر مطابقت دارد. حداکثر ظرفیت جذب به ترتیب 86/30 ،94/31 و mg⁄g 49/56 برای هیدروژل نانوکامپوزیت Chito/MMt ، Chito/ZnO و Chito/MMt/ZnO به دست آمد. ∆G° محاسبه شده برای همه جاذب ها نشان داد که فرآیند حذف CIP فیزیکی است به طور کلی، هیدروژل ها نانوکامپوزیت Chito/ MMt/ZnO به عنوان یک جاذب جدید می تواند برای از بین بردن CIP به عنوان آلاینده از فاضلاب واقعی استفاده شود.