علیرضا بابائیان امینی

این پایان‌نامه به بررسی عملکرد لرزه‌ای آرایش‌های مختلف میراگر، ترکیب مهاربند V شکل یا مهاربند زانویی یا شورون، با استفاده از مواد مختلف مانند لاستیک و ویسکوالاستیک می‌پردازد. این مطالعه از تکنیک‌های بهینه‌سازی محاسباتی پیشرفته برای ارزیابی و افزایش انعطاف‌پذیری سازه‌ای سازه‌های 10، 15 و 20 طبقه تحت بارهای لرزه‌ای استفاده می‌کند. یافته‌های کلیدی نشان می‌دهد که آرایش V شکل با میراگرهای ویسکوالاستیک عملکرد برتر را از نظر اتلاف انرژی و سختی سازه‌ای نشان می‌دهد. در میان مهاربند‌های مورد تحلیل، آرایش مهاربند V شکل با میراگرهای ویسکوالاستیک حداکثر کاهش جابجایی سقف را تا 17 درصد در مقایسه با سازه بدون میرا به دست آورد. این آرایش همچنین افزایش قابل توجهی در اتلاف انرژی جنبشی نشان داد که تا 42٪ بیشتر از سازه‌های بدون میراگر می‌رسد. از نظر سختی سازه، میراگرهای ویسکوالاستیک در بصورت کلی سختی را تا 36 درصد افزایش داده و آن را به موثرترین ترکیب برای کاهش لرزه‌ای تبدیل می‌کند. تحلیل مقایسه‌ای نشان داد که آرایش زانویی و شورون، در حالی که سودمند است، کمتر از آرایش V شکل بود. مهاربند زانویی بهبود 13 درصدی در اتلاف انرژی با میراگرهای ویسکوالاستیک را نشان داد، در حالی که آرایش شورون منجر به افزایش 21 درصدی سختی هنگام استفاده از میراگرها با مواد الاستیک شد. پیامدهای عملی این یافته‌ها نشان می‌دهد که طراحی بهینه میراگر شامل آرایش V شکل با میراگرهای ویسکوالاستیک است که بهترین تعادل بین عملکرد و هزینه را ارائه می‌دهد. این مهاربند نه تنها آسیب‌های سازه‌ای را در طول رویدادهای لرزه‌ای به حداقل می‌رساند، بلکه مزایای اقتصادی بلندمدت را از طریق کاهش هزینه‌های تعمیر و افزایش ایمنی فراهم می‌کند.