در این تحقیق تاثیر افزودن آلومینیم و سیلیسیم بر ریزساختار و رفتار خوردگی آلیاژهای پرمنگنز Fe-18Mn-10Crمورد بررسی قرار گرفت. بررسیهای میکروسکوپی و پراشسنجی پرتو ایکس نشان دهنده ساختار مارتنزیتی آلیاژ پایه بود که پس از افزودن ۵درصد وزنی آلومینیم به ریزساختاری تمام فریتی تبدیل شد. در آلیاژ حاوی ۵درصد وزنی سیلیسیم علیرغم تشکیل زمینه فریتی، جدایش عنصر سیلیسیم در مرز دانهها اتفاق افتاد. مطالعات خوردگی آلیاژها در محلول کلرید سدیم ۵درصد وزنی نشان داد که آلیاژ پایه به علت ناکافی بودن مقدار کروم و احتمالا تشکیل اکسیدهای ناپایدار منگنزکمترین مقاومت خوردگی را دارد. سیلیسیم به دلیل جدایش و تشکیل زوجهای گالوانیک درون زمینه آلیاژ تاثیر چندانی بر بهبود مقاومت خوردگی آلیاژ نداشت. بر اساس نتایج آزمون پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیفسنجی امپدانس الکتروشیمیایی، افزودن آلومینیم به آلیاژ به افزایش بیش از 2برابری مقاومت خوردگی نسبت به آلیاژهای پایه و حاوی سیلیسیم انجامید. به نظر میرسد آلومینیم اگرچه تاثیر مستقیمی بر ایجاد لایه رویین در آلیاژ نداشته است، اما به تشکیل فیلم محافظ سطحی حاوی کروم کمک کرده است
