علی اوصالی

زمینه: سندرممتابولیک و افزایش سن از عوامل موثر بر افسردگی میباشند. هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط و مصرف کورکومین بر IL1β و افسردگی زنان 60 -65 سالهی مبتلا به سندرم متابولیک میباشد. روش کار: 44 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها به طور تصادفی به گروه مکمل+تمرین، تمرین، مکمل و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین+مکمل و گروه تمرین، هفته اول سه ست 10 دقیقهای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 65 تا 75 درصد از ضربان قلب ذخیرهای تمرینات خود را را توسط تردمیل انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ستهای تمرین افزوده میشد. در دو مرحله از آزمودنیها خونگیری و آزمون بک انجام شد. سطوح IL1β به روش الایزا مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه تحلیل دادهها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، تی جفتی استفاده گردید و سطح معنیداری (05/0≤P (در نظر گرفته شد. یافتهها: میزان سطوح پلاسمایی IL1β و افسردگی در سه گروه تجربی کاهش معنیداری یافتند (05/0≤P .(همچنین کاهش فشارخون، سایز دور کمر، درصد چربیبدن، تریگلیسرید خون و افزایش HDL در هر سه گروه تجربی معنیدار بود (05/0≤P .( نتیجهگیری: در اثر هشت هفته اعمال مداخله افسردگی کاهش و سندرم متابولیک بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که کاهش افسردگی در اثر هشت هفته مداخله در ارتباط با کاهش IL1β و بهبودی سندرم متابولیک باشد.