علی اوصالی

زمینه: هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر IL-6 و افسردگی زنان 50-65 ساله ی مبتلا به سندرم متابولیک و ارتباط آن با شاخص های خطر متابولیک می باشد. روش کار: 24 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، هفته اول سه ست 8 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره ای تمرینات خود را انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی ها خونگیری و آزمون بک انجام شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از روش آماری تی مستقل، تی جفتی و همبستگی پیرسون استفاده گردید سطح معنی داری (05/0≥ P) در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان سطوح پلاسمایی IL-6 و افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط کاهش معنی داری یافتند (05/0˂ P) امتیاز Z سندرم متابولیک نیز افزایش معنی داری یافت(05/0˂ P). همچنین رابطه ی معنی داری بین بهبود سندرم متابولیک، کاهش IL-6 و کاهش افسردگی وجود داشت (05/0˂ P). نتیجه گیری: در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط افسردگی کاهش و سندرم متابولیک بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که کاهش افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط در ارتباط با کاهش IL-6 باشد.