الهام شکری

فیلم‌های قابل پخش در دهان (ODF) به‌عنوان یک سامانه نوین برای تحویل داروهای محلول در آب و مکمل‌های تغذیه‌ای، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته‌اند. در این پژوهش، فیلم‌های مبتنی بر پلی‌اتیلن گلیکول (PEG) و پلی‌وینیل الکل (PVA) با نسبت‌های مختلف تهیه و خصوصیات فیزیکی و مکانیکی آن‌ها بررسی شد. سه ترکیب درصد PEG/PVA در سه دمای محیطی 0، 25 و 60 درجه سانتی‌گراد و با حضور و عدم حضور گلیسرول و اسیدلاکتیک بصورت اولیه ساخته شده و بهترین ترکیب به صورت 50/50، دمای 60 درجه سانتی‌گراد و حضور 5/0 میلی لیتر گلیسرول و اسید لاکتیک تعیین شد. این فیلم‌ها در حالت بهینه دارای استحکام کششی 17 MPa، ازدیاد طول تا پارگی 7/86% و زمان انحلال کمتر از 30 ثانیه بود. ساخت این فیلم‌ها با PEG با سه وزن مولکولی متفاوت (g/mol4000، 400 و 200) در ترکیب درصد 50/50 مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که تغییر وزن مولکولی PEG تأثیر قابل‌توجهی بر استحکام فیلم‌ها و زمان انحلال دارد. همچنین، بررسی‌ها نشان داد که افزودن 1% ویتامین C به ترکیب موجب افزایش انعطاف‌پذیری فیلم‌ها و کاهش استحکام کششی آن‌ها می‌شود. این ویژگی‌ها نشان‌دهنده ظرفیت بالای این فیلم‌ها برای کاربرد در دارورسانی است. بررسی‌های انجام‌شده نشان داد که فیلم‌های PEG/PVA به دلیل حلالیت بالا، پایداری مکانیکی مناسب و امکان بارگذاری ترکیبات زیست‌فعال، گزینه‌ای مناسب برای سامانه‌های دارورسانی سریع‌حل به شمار می‌آیند. این ویژگی‌ها می‌توانند به بهبود انحلال و جذب داروهای محلول در آب کمک کرده و کارایی درمانی را افزایش دهند. بنابراین، این فیلم‌ها می‌توانند جایگزین مناسبی برای قرص‌ها و کپسول‌های سنتی باشند، خصوصاً در مواردی که تسهیل مصرف و افزایش سرعت جذب موردنظر است.