کشور ما ایران در منطقه خشک و نیمهخشک قرار دارد و کمبود آب بهشدت کشور ما را تهدید میکند بهگونهای که منابع آب شیرین موجود درکشور رو به پایان است.ازآنجاییکه بسیاری از پالایشگاهها و پتروشیمیها، در کشور ما در مناطق جنوبی قرار دارند و برای تأمین آب مصرفی خود ازآب رودخانهها و یا دریاچهها استفاده مینمایند، لذا یافتن راهحلی اساسی برای مدیریت منابع آب و جبران کمبود منابع آب بسیار ضروری به نظر میرسد.یکی از روشهای پیشرفته برای بازیافت آب و استفاده مجدد از آن در صنایع مختلف، فناوری بیوراکتور غشایی(MBR(است.یکی از موانع بر سر راه فناوری MBR ،هزینههای مربوط به آن است که عمدهی هزینهها مربوط به شستشو و تعویض غشاها است که از پدیده گرفتگی غشاها ناشی میشود و هدف عمده محققین در زمینه فناوری MBR ،بهبود در خاصیت آب دوستی غشاها به منظور کاهش در گرفتگی است. استفاده از پلیمرهای ارزان قیمتی مانند پلیپروپیلن(PP (نیز میتواند به کاهش هزینهها در یک سیستم MBR کمک کند. در این پژوهش، از غشایPP با ساختار نانوکامپوزیتی و با استفاده از نانوذرات تیتانیوم دیاکسید، به منظور کاهش در گرفتگی غشاها و هزینههایMBR ،برای تصفیه فاضلاب شرکت پالایش نفت تبریزاستفاده شد.بهمنظور بررسی گرفتگی غشاها در MBR از دو مدل مقاومت سری و هرمیا استفاده شد.نتایج نشان داد که غشای نانوکامپوزیتی به دلیل داشتن خاصیت آبدوستی بالاتر و همچنین داشتن نانو ذرات تیتانیوم دیاکسید با خاصیت ضد باکتری و ویروس، میزان حذف COD وفلاکس عبوری بالاتری را نسبت به غشای PP فراهم میکند. همچنین هر دو مدل مقاومتهای سری و هرمیا مکانیسم غالب گرفتگی را مکانیسم تشکیل کیک نشان دادند.
