دریاچه ارومیه به عنوان بزرگترین دریاچه داخلی کشور و یکی از مهم ترین دریاچه های آب شور دنیا در طی دو دهه اخیر با کاهش قابل مالحظه تراز، سطح و حجم خود مواجه گردیده است. گرچه تداوم دوره های خشکسالی از جمله مهم ترین عوامل موثر بر بروز شرایط کنونی دریاچه بوده است، اما برداشت بی رویه و بیش از هفتاد درصدی از منابع آب تجدیدپذیر حوضه به ویژه توسط بخش کشاورزی چنین وضعیتی را برای دریاچه رقم زده است. بر اساس شواهد موجود و تجارب تلخ دریاچه های مشابه در سطح دنیا، تداوم وضعیت موجود، بروز خطرات جدی بویژه گرد و غبارهای نمکی و بیابان زایی را بیش از پیش تایید می نماید لذا هرگونه اقدامی برای تثبیت شرایط کنونی دریاچه و اقدام برای احیای آن بسیار ضروری بوده و هر گونه تعلل دیگر در این زمینه می تواند تبعات جبران ناپذیری را در پی داشته باشد. در این مقاله ضمن مطالعه وضعیت کنونی این دریاچه به ارائه راهکارهایی کوتاه مدت و بلند مدت برای برون رفت از این معضل پرداخته شده است.
