در این مقاله تاثیر روش های گوناگون آماده سازی سطح فولاد ساده کربنی، نظیر سنباده زنی با ورق سنباده شماره 180، ماسه پاشی و ساچمه پاشی بر روی ساختار پوشش اعمالی مورد بررسی قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، نشان دادند که عملیات ساچمه پاشی تاثیری منفی روی ساختار پوشش بدست آمده داشته، سبب درشت تر شدن و توزیع نایکنواخت بلور های فسفاته گردید. از سوی دیگر، مشاهده شد که عملیات ماسه پاشی با تشکیل نیم رخ زبری مناسب بر روی سطح، سبب افزایش مراکز جوانه زنی بلور های فسفاته در مقایسه با آماده سازی سطح به وسیله سنباده زنی شده و در نتیجه، پوششی ریز دانه و متراکم تر بدست آمد. نتایج آزمون های خوردگی نظیر پلاریزاسیون، طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی (EIS) و آزمون پاشش نمک نیز نشان دادند که پوشش های متراکم و ریزدانه تر، سبب افزایش خواص حفاظتی شدند. هم چنین، بررسی کیفیت چسبندگی رنگ در دو حالت تر و خشک برای دو نوع رنگ هوا خشک (سیستم اپوکسی-پلی یورتان) و هم چنین، رنگ کوره ای (آلکید- ملامین (سری YS))، نشان داد که تغییر بافت سطحی فلز پایه و ساختار پوشش فسفاته، چسبندگی رنگ را به گونه ای چشمگیر تحت تاثیر قرار می دهند. بدین صورت که آماده سازی سطح به وسیله عملیات ساچمه پاشی به دلیل ایجاد زبری زیاد بر روی سطح، سبب آسیب رساندن به لایه رنگ اعمالی در مراحل بعدی پوشش دهی توسط رنگ شد، اما در مقابل، فعال سازی سطح توسط عملیات مکانیکی ماسه پاشی، سبب ایجاد اتصال قوی بین زیر لایه و رنگ گردید. پوشش فسفاته نیز به ایجاد اتصال قوی بین لایه رنگ و زیر لایه کمک کرده و با کاهش اندازه بلورهای فسفاته، کیفیت چسبندگی بهبودی بیش تر یافت.
