به رغم آن که آموزه های فلسفی و دینی به ویژه نهج البلاغه، از گذشته تا کنون، برتفاوت جنسی زن و کارکردهای تربیتی آن تأکید داشته و دارند، امروزه می بینیم فمینیسم و آموزه های تربیتی آن، با شعارهای جذابی همچون تساوی حقوق زن و مرد، به دنبال تاثیر در اندیشه زن مسلمان و به تبع، حذف ارزش های تربیتی زن از جامعه اند. در این راستا، با توجه به این که آموزه های فلسفی و نیز زیست شناسی و روان شناسی جدید، قادر نیستند تمام ابعاد این تفاوت و کارکردهای آن را تبیین نمایند، ضروری است تا تفاوت جنسی زن و مرد و کارکردهای تربیتی آن، بر اساس معارف دینی به ویژه نهج البلاغه، مورد بازخوانی قرار گرفته و از نو تبیین شود؛ از این رو، مقاله حاضر، به بازخوانی این مسئله با تبیینی نو، پرداخته است. دستاوردهای این بازخوانی بدین صورت است: بر اساس معارف دینی به ویژه نهج البلاغه، تفاوت جنسی زن و مرد در سه بعد جسمانی، روانی و روحانی مطرح است؛ تفاوت های سه گانه مذکور، کارکردهای تربیتی متفاوت و متنوعی را در جنس زن بروز می دهند که عبارتند از: جذابیّت، هنر، آرامش ، هیجان، مهرورزی، خردورزی و مشارکت اجتماعی.
