در این پژوهش به بررسی تعاملات حوزه و دانشگاه بعنوان دو نهاد تاثیرگذار علمی کشور در زمینه تولید علوم انسانی اسلامی پرداخته شده است. پیش از تبیین و تحلیل مسئله، ابتدا سه نظریه مهم در زمینه اسلامی سازی و تولید علوم اسلامی که توسط سه تن از اندیشمندان جهان اسلام(سید محمد نقیب العطاس، عبدالله جوادی آملی، خسرو باقری) گزارش شده است و سپس محورهای مهم برای تولید علم اسلامی که در سه دیدگاه پیش گفته نیز تاکید شده است، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. حوزه و دانشگاه در یک تعامل علمی مستمر و با تمرکز بر این محورها می توانند به شکل گیری علم اسلامی یاری رسانند. گفتنی است این پژوهش در گردآوری اطلاعات از روش توصیفی و در بررسی آنها از روش تحلیل عقلی استفاده نموده است.
