مصطفی خجسته نژند

کشمش یکی از محصولات مهم کشاورزی است که از فرآوری انگور بدست می آید. در سال های اخیر، ایران جزو پنج کشور مهم تولید کننده و صادر کننده کشمش در کل دنیا بوده است، بطوریکه با صادرات سالانه 140000 تن، بعد از کشور ترکیه مقام دوم صادرات این محصول را به خود اختصاص داده است. کشمش بعد از تولید توسط کشاورز، به کارخانه فرآوری انتقال داده می شود. پس از انجام اعمال شستشو، شن گیری، خشک کردن مجدد، دم گیری و درجه بندی، بسته بندی شده و به دست مشتری می رسد. تجیزات و امکانات موجود برای شستشو و آبگیری از تکنولوژی قدیمی برخوردار بوده و باعث اتلاف آب و انرژی مصرفی شده و نیازمند نیروی انسانی زیادی در این قسمت است. در این تحقیق سعی شده است با بررسی و مطالعه نقاط ضعف خط موجود، اقدام به بازطراحی و ارائه طرح جدید برای شستشو و آبگیری کشمش شود. در این راستا استفاده از حوضچه نوار نقاله ای مجهز به دمنده های هوا برای شستشوی بهتر با مصرف کمتر آب و همین طور دمنده هوای تحت فشار به جای دستگاه سانتریفوژ برای آبگیری کشمش پیشنهاد گردیده است. نتایج نشان دهنده کاهش 35 دصدی مصرف آب، 15 درصدی مصرف انرژی الکتریکی و 67 درصدی نیروی انسانی مورد نیاز می باشد. به دلیل کمبود منابع زیرزمینی آب و لزوم بهینه سازی مصرف آب و انرژی، توجه جدی به خطوط فرآوری کشمش امری اجتناب ناپذیر است.