وقوع زلزله ی تابستان سال 1391 در شهرستان ورزقان منجر به تخریب بسیاری از مناطق روستایی شد. دولت بهمنظور بازسازی و جلوگیری از تلفات مالی و جانی دوباره، اقدام به اسکان مجدد برخی از روستاها در قالب سه الگوی جابجایی، تجمیع و بازسازی برخی از روستاهای این شهرستان نموده است. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تأثیرات الگوهای سهگانه ی اسکان مجدد روستاهای آسیبدیده از زلزله شهرستان ورزقان بر میزان سرمایه ی اجتماعی ساکنان جوامع روستایی میباشد.بدین منظور سه قلمرو اعتماد اجتماعی،مشارکت اجتماعی،انسجام و همبستگی اجتماعی برای مطالعه ی سرمایه ی اجتماعی در ناحیهی مورد مطالعه انتخاب شد. جامعهیآماریاینپژوهش،خانوارهایمحلیساکندرروستاهایمحدودهی مطالعاتیاستکهبااستفادهازفرمولکوکرانتعداد400سرپرستخانواربهعنوانحجمنمونه و به روش تصادفی سادهتعیین شدند. با مطالعه ی راهنما در منطقهی مشابه جامعه ی آماری با تعداد 50 پرسش نامه صورت گرفت و با داده های کسب شده و با استفاده از فرمول ویژه کرونباخ آلفا، پایایی بخش های مختلف پرسش نامه تحقیق 895/0 الی 912/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش حاضر در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. جهت مقایسه ی سه الگوی جابجایی، تجمیع و بازسازی از آزمون t نمونههای مستقل استفاده گردید. نتیجه ی این آزمون نشان دهندهی آن است که بین الگوهای اسکان مجدد تفاوت معنیداری در سطح 000/0 در زمینهی میزان تغییرات سرمایه ی اجتماعی وجود داشته است. علاوه بر این یافتههای پژوهش نشان داد که میزان سرمایهی اجتماعی در الگوی بازسازی با میانگین 87/2 بیشتر از دو الگوی دیگر است. علاوه بر این سطح همبستگی متغیّرهای مشارکت همبستگی و انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی به ترتیب برابر با 795/0، 354/0 و 324/0 بوده است. در نهایت با توجه به یافتههای پژوهش پیشنهادات کاربری در زمینههای آموزشی، حمایتی، رویکردهای مدیریت اصولی و همچنین آیندهپژوهشی ارائه شده است.
