مرضیه رنجبر محمدی

الیاف پلیمری در کاربردهای مختلف پزشکی از جمله ترمیم و بازسازی استخوان بسیار مورد توجه هستند. در این تحقیق الیاف نانوکامپوزیتی بر پایه پلیمر پلی وینیل الکل (PVA) و الیاف نانوکامپوزیتی ترکیبی بر پایه پلی لاکتیک اسید (PLA) و پلی وینیل الکل (PVA) توسط دستگاه الکتروریسی تولید شده و خواص آن ها مورد بررسی قرارگرفت. ریزساختار و متوسط اندازه قطر نانوالیاف به روش میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مطالعه شد. نتایج نشان داد متوسط اندازه قطر نانوالیاف تولید شده، کمتر از nm 200 است. با اضافه کردن نانوذرات SiO2 اصلاح سطحی شده، به دلیل ایجاد برهم کنش بین نانوذرات و ماتریس پلیمری قطر نانوالیاف افزایش داشته و پیوستگی این نانوالیاف نسبت به نانوالیاف تهیه شده با نانوذرات SiO2 اصلاح نشده بیشتر شده است. در نمونه های ترکیبی بر پایه PVA و PLA، قطر نانوالیاف نسبت به نانوالیاف تهیه شده بانانوذرات SiO2 اصلاح سطحی شده با دوپامین (PVA/S-D ) بیشتر شده و با افزودن نانوذرات نقره به آن ها و ایجاد برهم کنش قوی تر، نانوالیاف پیوسته تر شده اند. در نانوالیاف ترکیبی، وجود PLA موجب تشکیل کلوخه و ساختار ناپیوسته در سطح نانوالیاف شده است، برای رفع این نقص نانوذرات نقره اضافه شده اند و هرچه درصد نانوذرات نقره بیشتر باشد الیاف پیوسته تر خواهند بود. استحکام و مدول یانگ نانوالیاف تولید شده توسط آزمون مکانیکی مورد بررسی قرار گرفت. با اضافه کردن نانوذرات SiO2 اصلاح سطحی شده در نانوالیاف بر پایه پلیمرهای PVA و PLA و همچنین با افزودن و افزایش مقدار نانوذرات نقره، افزایش برهم کنش بین ماتریس پلیمری و نانوذرات صورت گرفته و در نتیجه استحکام و مدول افزایش داشته است. به منظور بررسی برهم کنش گروه های عاملی و تشکیل گروه های عاملی جدید از طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) استفاده شد. با اضافه کردن نانوذره SiO2 پیک جدیدی مشاهده نشد که نشان دهنده عدم واکنش شیمیایی بین فاز پلیمری و نانوذرات است. علاوه بر این در نمونه های بر پایه PVA و نمونه های ترکیبی، پیک های شاخص ماتریس پلیمر مشاهده شد. نتایج مربوط به آزمون تعیین خاصیت آب دوستی نشان دادکه با اضافه کردن نانو ذرات سیلیکا، نانوذرات سیلیکا اصلاح شده توسط دوپامین و نانوذرات سیلیکا اصلاح شده توسط گروه های آلی و همچنین در نمونه های ترکیبی، خاصیت آب دوستی افزایش پیدا داشته و به منظور استفاده