مرضیه رنجبر محمدی

یکی از روش های متدوال برای تولید الیاف بسیار نازک الکتروریسی است. در این روش می توان الیاف بسیار ظریف و پیوسته از مواد مختلف مانند پلیمرها در حالت محلول در حالت مذاب با قطر در محدوده میکرومتر تا چندین نانومتر را تولید کرد. الیاف بی بافت (مت ) حاصل در صنایع پزشکی دارای کاربردهای متنوعی هستندکه از آن جمله می توان به رهایش کنترل شده دارو اشاره کرد که فرآیندی است که برای حصول اطمینان از انتقال کنترل شده دارو در مناطق مورد نیاز بدن استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش با استفاده از روش الکتروریسی، الیاف نانو کامپوزیتی بر پایه پلیمر طبیعی پلی لاکتیک اسید به عنوان بستری جهت رهایش کنترل شده و پپیوسته دارو طراحی و ساخته شد. مورفولوژی، ساختار میکروسکوپی اندازه الیاف کامپوزیتی و همچنین نحوه توزیع نانو مواد در ماتریس پلیمری توسط روش های میکروسکوپی همچون میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد الیافی با ساختار یکنواخت و صاف و قطر زیر500 نانومتر توسط این روش تولید شدند. نتایج بررسی مشخصات ساختاری با استفاده از آنالیز پراش اشعه ایکس(XRD) نشان داد که شکل گیری ساختار تجمعی، ورقه ای، و پراکنشی به درصد خاک رس استفاده شده در نمونه وابسته است. نتایج نشان دهنده جابه جایی پیک ها به زوایه های پایین تر، افزایش فاصله بین صفحات نانوخاک رس و تشکیل ساختار بین لایه ای است .همچنین آزمون (TEM)به خوبی موید نتایج(XRD) بود و نحوه پراکنش لایه های نانو خاک رس را نشان داد که در نمونه حاوی دو درصد پراکنش به خوبی صورت گرفته است ولی در نمونه حاوی 6 درصد حالت میان افزوده غالب است و گهگاه تجمع نیز مشاهده شد. نتایج (DSC ) نشان داد که پلی لاکتیک خالص حالت نیمه بلوری دارد که با افزودن نانو خاک رس باعث کاهش درصد بلورینگی می شود که علت آن را می توان کاهش تحرک پذیری زنجیرها دانست و همچنین مشاهده گردید که افزایش خاک رس باعث افزایش دمای انتقال شیشه ای یا Tg شده است. آنالیز حرارتی وزنی (TGA) نشان داد که نمونه ماده با افزایش درصد نانو خاک رس مقاومت حرارتی ماده افزایش پیدا می کند. نتایج حاصل از تست مکانیکی می توان گفت با افزودن نانو خاک رس به نمونه باعث افزایش استحکام و مدول نانو کامپوزیت می شود. به منظور بررسی ساختار فیزیکی و تداخل شیمیایی احتمالی پلیمر و دار