10 فروردین 1403
مرضيه رنجبر محمدي

مرضیه رنجبر محمدی

مرتبه علمی: دانشیار
نشانی: بناب - ددانشگاه بناب
تحصیلات: دکترای تخصصی / مهندسی نساجی
تلفن: 04137745000-1601
دانشکده: دانشکده فنی و مهندسی
گروه: گروه مهندسی نساجی

مشخصات پژوهش

عنوان
تهیه ی الیاف هیبریدی ژلاتین/پلی لاکتیک اسید بااستفاده از نانو سیلیس برای کاربردهای مهندسی بافت
نوع پژوهش پایان نامه
کلیدواژه‌ها
الکتروریسی، داربست های نانولیفی، پلی لاکتیک اسید، ژلاتین، سیلیس، مهندسی بافت، هیدرکسی آپاتیت
پژوهشگران رقیه ابراهیم زاده (دانشجو)، الناز اسمی زاده (استاد راهنمای اول)، مرضیه رنجبر محمدی (استاد راهنمای دوم)، علی وحیدی فر (استاد مشاور)

چکیده

الیاف در سال های گذشته، ایجاد یک داربست مناسب برای ترمیم، جایگزین کردن یا بهبود عملکرد بافت های آسیب دیده توسط مهندسی بافت فراهم شده است. در این میان ساختارهای تهیه شده از نانوالیاف پلیمری به روش الکتروریسی به دلیل ایجاد داربست های سه بعدی متخلخل در مقیاس نانو که می توانند ساختار شیمیایی و فیزیکی ماتریس خارج سلولی بدن انسان را شبیه سازی کنند مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند. نانوالیاف و نانوذرات به دلیل داشتن سطح مخصوص خیلی بالا و زیست سازگاری عالی راندمان فوق العاده ای در مهندسی بافت بخصوص بافت استخوان دارند. در این تحقیق، تولید داربست های نانولیفی از پلی لاکتیک اسید (PLA)، ژلاتین (Gel)، نانوذرات سیلیس (Si) و نانو ذرات هیدرکسی آپاتیت (HA) به منظور بررسی کاربرد آنها در مهندسی بافت استخوان مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور، فرآیند الکتروریسی دو نازله جهت تولید نانوالیاف هیبریدی به کار گرفته شد؛ به طوری که محلول مخلوط ژلاتین/نانوذره... از طریق یک سرنگ و پلی لاکتیک اسید/نانوذره... ازطریق سرنگ دیگر تغذیه شدند. پلیمر طبیعی ژلاتین به دلیل داشتن طبیعت آب دوستی و زیست سازگاری بالا در کارهای بیولوژیکی زیادی استفاده شده است، اما این پلیمر استحکام خود را در محیط مائی از دست می دهد و به همین جهت ساختار داربست فرو می ریزد. از طرف دیگر پلیمر مصنوعی PLA استحکام مکانیکی نسبتا بالایی دارد اما به دلیل داشتن خاصیت آب دوستی ضعیف کاربرد آن در زمینه های بیولوژیکی محدود شده است. از این رو سعی گردید PLA نیز در ساختار نهایی حضور داشته باشد تا بتوان به طور همزمان از مزایای هر یک از آنها استفاده کرد. گنجاندن نانوذرات در ترکیب پلیمری فوق الذکر منجر به ایجاد داربستی با خواص بیولوژیکی و مکانیکی بهبود یافته و نزدیک به ساختار استخوان برای کاربرد در مهندسی بافت گردید. شرایط بهینه الکتروریسی توسط روش تاگوچی با در نظر گرفتن سه پارامتر غلظت نانوذره سیلیس، غلظت نانو ذره هیدرکسی آپاتیت و ترکیب درصد دو جز استفاده در دو مخزن روشبروی هم به عنوان متغیر تعیین شد. خواص مورفولوژیکی، میزان آب دوستی، خصوصیات حرارتی، رفتار سلولی و سمیت سلولی داربست های حاصله مورد بررسی قرار گرفت. بررسی خصوصیات مورفولوژیکی نمونه ها نشان داد که ساختار با مقدار نانوذره سیلیس...، نانوذره هیدرکسی آپاتیت... و ترکیب درصد ژلاتین-پلی