مرضیه رنجبر محمدی

استفاده از پوشش های نانولیفی چند منظوره، علاوه بر افزایش سرعت ترمیم زخم ها، کاهش هزینه ی ترمیم، به دلیل تقلید از ECM طبیعی بدن بستری را نیز جهت رشد و تکثیر سلول ها فراهم می کند. در این مطالعه، تولید داربست های هیبریدی نانولیفی شامل پلی لاکتیک اسید (PLA) و کراتین/پلی ونیل الکل (K/PVA) به عنوان اجزای اصلی و نانوفیبریل کیتوسان (CHNF)/نانوذرات اکسید روی (ZnONPs) (CSZ) به عنوان عنصر نانوپرکننده با استفاده از روش الکتروریسی دو نازله مورد بررسی قرار گرفته است. مقدار بهینه ترکیب CSZ در ابتدا بر روی نمونه PLA با استفاده از طراحی آزمایش تاگوچی با تغییر دادن فاکتورهای غلظت PLA، غلظت CSZ و ترکیب درصد به دست آمد سپس مقدار بهینه (%wt 10) به دست آمده با قطر الیاف تولیدی در حدود nm 38/345، زاویه تماس ° 101 در نمونه هیبریدی استفاده گردید. برای تهیه نمونه های ترکیبی، محلول PLA از یک نازل و محلول K/PVA از نازل دیگری (با نسبت ترکیب 50:50) به همراه یکی از ترکیب های CHNF، (2:1)CSZ، (1:1) و (1:2) الکتروریسی شد و نانوالیاف PLA/CSZ-K/PVA/CSZ بر روی یک جمع کننده ی دوار تولید شدند. افزودن مقدار CHNFو ZnONPs در ترکیب CSZ، منجر به کاهش قطر نانوالیاف شد. همچنین، بیشترین آب دوستی برای نمونه K/PVA/CS-PLA/CS با زاویه ی تماس°3 ± 43 گزارش گردید. نتایج بررسی خصوصیات مکانیکی نشان داد که با افزودن CHNF به K/PVA-PLA استحکام کششی و مدول افزایش یافت ولی ازدیاد طول تا حد پارگی در مقایسه با نمونه K/PVA-PLA کاهش یافت. نمونه (2:1)-PLA/CSZ(2:1)K/PVA/CSZ به دلیل داشتن قطر، مورفولوژی و خاصیت ترشوندگی مناسب، ازدیاد طول در حد پارگی در حدود % 8/3 ± 46/51 به عنوان نمونه بهینه، جهت انجام ادامه ی آزمایش ها انتخاب شد. نتایج DSC نیز نشان داد که برای ساختار (1:2) PLA/CSZ-(1:2)K/PVA/CSZ پیک های مربوط به دمای ذوب PLA و PVAبه دمای بالاتر انتقال یافتند. به طورکلی، نانوالیاف (2:1)PLA/CSZ-(2:1)K/PVA/CSZ با قطر nm 31±50/352، زاویه ی تماس ° 3 ± 48، استحکام کششی MPa 18/0 ± 96/0 به عنوان داربستی مناسب انتخاب گردید که توانایی بالایی در مهار رشد باکتری های گرم مثبت اشریشیاکلی و گرم منفی استافیلوکوکوس اورئوس نشان داده و با افزایش چسبندگی سلول های فیبروبلاست و کاهش سمیت آنها کاندید مناسبی برای ترمیم زخم می باشد.