مرضیه رنجبر محمدی

پیشرفت در تولید مواد زیستی با خواص مکانیکی و زیستی بهینه برای کاربردهای زیستپزشکی، به ویژه در مهندسی بافت، از اهمیت باالیی برخوردار است. پلی کاپرولاکتن (PCL (به دلیل زیست تخریبپذیری و فرآیندپذیری مطلوب، به طور گسترده در این حوزه استفاده میشود؛ با این حال، محدودیتهایی نظیر آبدوستی پایین و استحکام مکانیکی محدود، کاربرد آن را تحت تأثیر قرار داده است. افزودن نانوذرات سریم اکساید (CeO₂ (به عنوان تقویتکننده، میتواند راهکاری مؤثر برای بهبود این خواص باشد.در این تحقیق، کامپوزیتهای نانولیفی CeO₂/PCL با استفاده از روش الکتروریسی و افزودن مقادیر مختلف نانوذرات )3 و 5 درصد وزنی( تولید شدند. ساختار و ویژگیهای فیزیکی-شیمیایی کامپوزیتها با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM (و آزمون زاویه تماس آب ارزیابی گردید. همچنین، آزمون کشش برای بررسی استحکام و ازدیاد طول تا حد پارگی نمونهها انجام شد.نتایج نشان داد افزودن نانوذرات سریم اکساید باعث بهبود استحکام کششی تا حدود 3 %وزنی و کاهش ازدیاد طول تا حد پارگی شد که نشاندهنده بهبود اتصاالت میان ماتریکس و نانوذرات است. زاویه تماس آب از 029.130درجه در نمونه PCL خالص به 842.111درجه در نمونه حاوی3 درصد نانوذرات کاهش یافت که حاکی از افزایش آبدوستی و زیستسازگاری است.این تحقیق نشان داد که افزودن نانوذرات سریم اکساید میتواند محدودیتهای PCL را برطرف کرده و راهحلی نوین برای تولید داربستهای مهندسی بافت با خواص مکانیکی و زیستی بهینه ارائه دهد