ایجاد لایه های منظم نانومتری بر سطح بسترهای مختلف جهت به کارگیری در حسگرهای زیستی برای شناسایی مواد و عناصر زیستی، مقدار و نحوه اندرکنش آن ها از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. در دوران پیشرفت فناوری های نوین، حسگرهای دقیق برای کاربردهای علمی و صنعتی ضروری هستند. حسگرها بر اساس نوع عملکرد و کاربرد به گروه های الکتروشیمیایی، نوری، مکانیکی و حرارتی طبقه بندی می شوند. در این میان، حسگرهای نوری مبتنی بر امواج محوشونده برخلاف حسگرهای الکتریکی به دلیل ماهیت نور، در مقابل تداخل های الکترومغناطیسی و نوفه الکتریکی مصون بوده و به دلیل مزایایی از جمله ابعاد کوچک، سریع، سبک و بسیار دقیق و همچنین به عنوان حسگرهای غیر مخرب برای بسیاری از کاربردها امروزه از اهمیت زیادی برخوردار می باشند. این رساله، به بررسی چگونگی بهبود عملکرد حسگری موجبرهای نوری مبتنی بر تشدید پلاسمون سطحی و تشدید مد اتلافی با استفاده از درک بهتر اصول فیزیکی این نوع حسگرها برای ارائه مفاهیم و ایده های سنجش جدید می پردازد. حضور تشدید پلاسمون سطحی و تشدید مد اتلافی با یک کمینه تیز در منحنی بازتاب حسگر مشخص می شود که توسط رویکرد مدولاسیون خاص، عملیاتی می شود. در نتیجه طیف بازتاب از ساختار چند لایه با استفاده از روش فرنل و روش ماتریس انتقال شبیه سازی می شود. محل کمینه بازتاب حسگرها بسیار حساس به تغییرات در پارامترهای ضریب شکست و ضخامت لایه های مواد است. تغییرات کوچک در هر یک از این پارامترها می تواند توسط اندازه گیری جابجایی متناظر در محل کمینه بازتاب ناشی از اتصال مولکول های زیستی ً دقیقا تشخیص داده شود. حسگرهای مبتنی بر موجبر نوری بسته به نوع ساختار، هندسه حسگر، تعداد، شکل و اندازه پوشش ها، تکنیک های تحریک، روش های تشخیص و کاربرد، طبقه بندی های زیادی دارند. بهبود عملکرد این نوع از حسگرها بر افزایش محدوده طول موج عملیاتی، محدوده تشخیص ضریب شکست، حساسیت و قدرت تفکیک تمرکز دارد تا بهترین پیکربندی حسگر تشدید پلاسمون سطحی و تشدید مد اتلافی را برای کاربردهای خاص فراهم کند. ما یک رویکرد سیستماتیک را برای بررسی پارامترهای مختلفی که بر عملکرد حسگر تاثیر می گذارند، اتخاذ کرده و طرح های مختلف حسگرهای مبتنی بر امواج محو شونده را ارائه می کنیم و در آن پدیده تشدید پلاسمون سطحی و تشدید مد اتلافی به همراه مفاهیم نظری آن با مدل سازی
