غالب امور روزانه انسان مبتنی بر سیستم بینایی است. ارائه راهکارهایی جهت بهبود و ترمیم بینایی افراد نابینا و کم بینا از گذشته تا به حال مورد توجه بوده‌است. علم روز دنیا به سرعت در جهت توسعه نانوسیستم‌های هوشمند و غیرهوشمند قابل کاشت در بدن انسان برای درمان بیماری‌ها و یا ایمن سازی بدن انسان در برابر آن‌ها، پیش می‌رود. امروزه با پیشرفت تکنولوژی شاهد پیشرفت‌های قابل توجهی در زمینه سیستم‌های پروتز بینایی بوده‌ایم. پروتزهای بینایی یک دستگاه بینایی تجربی است که برای بازگرداندن دید عملکردی در افراد مبتلا به نابینایی جزئی یا کامل در نظر گرفته شده‌است. در بسیاری از دستگاه‌های توسعه یافته که معمولاً در کاشت حلزونی یا دستگاه‌های بیونیک گوش کاربرد دارند، از پروتزهای عصبی استفاده می‌شود که از اواسط دهه 1980 مورد استفاده قرار گرفته‌اند. این پایان نامه به معرفی این سیستم‌ها می پردازد و تلاش می‌کند تا با بررسی انواع الگوریتم های پردازش تصویر، فیلترهایی برای حذف انواع نویز که در تصاویر ممکن است رخ بدهد، ارایه کند؛ سیستم‌های زیادی تا به امروز معرفی و مورد استفاده و ارزیابی قرار گرفته‌اند. پردازش تصویر در سیستم‌های پروتز بینایی برای افزایش درک فرد، با توجه به امکانات سخت افزاری موجود اهمیت بسیاری دارد. باتوجه به ملاحظات پزشکی، امکان ارزیابی همه الگوریتم‌های معرفی شده روی افراد نابینا وجود ندارد؛ بنابراین پس از ارزیابی الگوریتم‌ها با روشهای مختلف، الگوریتم نهایی انتخاب و روی افراد نابینا استفاده می‌شود. ما در این پاین نامه به معرفی و تشریح این الگوریتم‌ها پرداخته‌ایم؛ همچنین روشهای ارزیابی الگوریتم‌ها جهت انتخاب الگوریتم نهایی معرفی شده‌اند.
