باوجود تحصیل و تدریس در رشته معماری، همیشه به دنبال پیدا کردن خود و رسیدن به جواب مسئله من کیستم بوده ام. در حقیقت ایمان دارم که ما معماران اول می بایست معمار زندگی خودمان باشیم و بعد طراح بناهایی برای جامعه. همین طور شد که در کنار علایق شخصی ام به خلاقیت و هنر بازیافت و پیش بردن مباحث معماری با تأکید بر این دو موضوع، در حکم یک پژوهشگر آزاد موضوعاتی از قبیل موفقیت، هدف گذاری، یافتن رسالت شخصی و در یک کلمه خودشناسی بودم. درست مثل مجسمه بودای طلایی که با سفال پوشانده شده و می بایست با تیشه شروع به کند و کاو و زدودن غبارها و زنگارهای حقیقت خویشتن کند. در این مسیر خواهرم گیسو هم همراه من بود و من تنها نبودم. مهم ترین انگیزه نگارش این کتاب بر می گردد به دوران دانشجویی خودم که با مسائل و مشکلاتی به ظاهر درونی و نادیدنی درگیر بودم. بزرگ تر که شدم و با بالا بردن سطح وجودی ام به واسطه کتاب های رشد فردی و آموزگاران قوانین زندگی، دیگر آن مشکلات برایم معنایی نداشت. اما من مدرس بودم و باز سر و کارم با دانشگاه و دانشجویان بود که آن ها هم از قضا مشکلات مشابه من را تجربه می کردند. تعجبم از این بود که لزوم برگزاری کلاس های خودشناسی، اعتماد به نفس، آموزش پیش از ازدواج، بهبود روابط با دیگران و موضوعاتی از این قبیل هنوز مثل سابق در حد یک برنامه جانبی بود. به خاطر درک عمیق این خلأ، که می بایست آگاهی های به دانشجویان در زمان درست انتقال داده شود، ایدهٔ نوشتن یک کتاب راهنما به ذهنم رسید و از آنجایی که به کارهای تیمی خیلی علاقه مندم قضیه نگارش کتاب را با خواهرم در میان گذاشتم. در باب اهمیت و ضرورت متن حاضر می توان به بلای قرن که همان حس افسردگی و دل مردگی علیرغم دسترسی به پیشرفت ها و سامانه های تسهیلگر، اشاره نمود. گویی یافتن فرمول خوشحالی ادامه دارد و احساس سرخوشی بی منتها هنوز جزء مسائل حل شده به دست بشر در یک سطح وسیع قرار نگرفته است. هر چند به واسطه ورود به عصر جدید از سال 2012 که به نوعی عصر بیداری بشر نامیده می شود افراد زیادی راغب به سوار شدن بر کشتی بیداری شده اند تا بلکه تمام رنج های عصر صنعتی و ماشینی را به یک باره به کام فراموشی بسپارند. بنابراین تمرکز متن حاضر به باز کردن مسیرهایی پیش روی مخاطبینی است که در کنار کسب علم و سواد دانشگاهی، عطششان را برای شناخت خود اینکه که هستند و
