در شرایط کنونی با توجه به بحران‌های زیست‌محیطی و افزایش تقاضای انرژی، بهینه‌سازی مصرف انرژی و ارتقاء تاب‌آوری حرارتی ساختمان‌ها اهمیت ویژه‌ای یافته است. استفاده از نانوفناوری‌ها به عنوان رویکردی نوین در صنعت ساختمان و مصالح ساختمانی، موجبارتقاء عملکرد انرژی پوسته ساختمان می‌شود.پژوهش حاضر با هدف بهبود عملکرد حرارتی و افزایش تاب‌آوری حرارتی فضادر اقلیم سرد و کوهستانی تبریز، به بررسی تأثیر ادغام نانوذرات در اجزای پوسته ساختمان‌های اداری (دیوار و شیشه) می‌پردازد.روش پژوهش کمی و مبتنی بر مدل‌سازی با نرم‌افزاردیزاین بیلدر است که چندین مدل دیوار با متغیرهایی مانند نوع، ضخامت و لایه‌بندی عایق حرارتی حاوی نانوذرات را شبیه‌سازی می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که مدل دیوار نانو) مدل(Bبه دلیل خاصیت بهبود یافته در انتقال حرارت، تاب‌آوری حرارتی بالاتری داشته و بار حرارتی آن تقریباً نصف مدل پایه است و مصرف انرژی سالانه 36 درصد کاهش یافته است.این موضوع بیانگر نقش کلیدی نانوفناوری در ارتقاء تاب‌آوری حرارتی ساختمان‌هاست، به طوری که هم‌افزایی میان اجزای ساختمانی و اجرای صحیح عایق‌ها منجر به پایداری حرارتی بیشتر، کاهش نوسانات دمایی داخلی و در نهایت بهبود بهره‌وری انرژی در اقلیم‌های سرد می‌شود. در نتیجه، بهره‌گیری از نانوذرات در طراحی و ساخت پوسته ساختمان، راهکار مؤثری برای افزایش تاب‌آوری حرارتی و مقابله با تغییرات اقلیمی محسوب می‌شود.
