الکترود ماده ای رسانا است که از یک سو به بخش فلزی (مانند سیم مسی) و از سوی دیگر به بخش غیرفلزی (نیمه رسانا، الکترولیت یا خلا) در یک مدار الکتریکی متصل می شود و بین آن ها ارتباط برقرار می کند. الکترودهای زیستی بین بدن و مدار الکتریکی ارتباط برقرار می کنند که درنهایت مدار الکتریکی داده های مفیدی برای رایانه ارسال می کند تا در کاربردهای مختلف موردبررسی قرار گیرند.برای ثبت پتانسیل های زیستی انواع مختلفی از الکترودها مورد استفاده قرار می گیرند که ازنظر نحوه اتصال می توانیم به دو دسته :۱-الکترودهای تر ۲-الکترودهای خشک تفکیک کنیم. الکترودهای تر قبل از اتصال نیاز به اعمال مواد مختلفی مانند ژل رسانا برای اتصال مطلوب الکترود دارند و این مواد برای بیمار و اپراتور مشکلاتی نیز دارند از جمله نیاز به اصلاح پوست بدن یا شستشو شو محل بعد از ثبت سیگنال که در نهایت الکترودهای خشک به مراتب به دلیل آسان بودن استفاده برای بیمار و اپراتور محبوبیت بالایی دارند اما در این نوع از الکترودها مقاومت الکتریکی محل اتصال به دلیل خشک بودن یکی از چالش های این نوع از الکترودها هست. در این مقاله با استفاده از روش تولید تف جوشی و مواد تشکیل دهنده سعی بر بهبود عملکرد الکترود خواهیم داشت که روش پیشنهاد شده، درصد موفقیت بالاتری در ثبت با میزان سیگنال به نویز پایین نسبت به پژوهش های پیشین دارد.
