حبیب اعتمادی

امروزه مسئله آب به عنوان یکی از عناصر حیات بخش بشری، یکی از با اهمیت ترین مسائل روز دنیا محسوب می گردد. مدیریت منابع آب نیز با محدودیت های جدیدی روبروست که قبل از آن به هیچ وجه دراین ابعاد مطرح نبوده است. استفاده از غشا ها مخصوصا غشا های پلیمری، بمنظور حذف آلودگی ها از آب و تصفیه پساب های تولید شده در مصارف گوناگون به عنوان جایگزین روش های قدیمی تر، مورد توجه قرار گرفته است. این روش در کنار مزایایی فروانی که دارد، معایبی دارد که مهترین آنها پدیده گرفتگی غشا است که این پدیده باعث کاهش شار عبوری آب می شود. پلیمر پلی کربنات به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر به فرد، مقاومت گرمایی بالا و هزینه کم، انتخاب خوبی برای تهیه غشای پلیمری است.هدف اصلی این تحقیق در ابتدا سنتز واصلاح سطح نانوذرات سیلیکا آمین دار با دندریمر نسل دو پلی آمیدوآمین بود.سپس استفاده از این نانوذرات از 0 تا 5/0 درصد وزنی در ساختار غشاهای نانوکامپوزیتی فیلم نازک TFN برای بررسی اثر آن بر ساختار و عملکرد غشاهای TFN بود. از روش های مختلفی شاملFTIR-ATR، FE-SEM ، EDX ، ، AFM ،WCA به منظور تعیین مشخصات ساختاری غشاهای ساخته شده استفاده شد. همچنین غشای کامپوزیتی فیلم نازک TFC و غشاهای نانوکامپوزیتی فیلم نازک TFNدر فیلتراسیون هیومیک اسید و در سامانه های غشایی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از FTIR-ATR تشکیل لایه فعال پلی وینیل الکل/نانوذرات سیلیکا آمین دار اصلاح شده با دندریمر نسل دو را تائید کرد. میزان پس زنی برای غشاهی TFC در حدود 97.9% بود در حالی که برای غشاهای TFN در حضور نانوذرات اصلاح شده سیلیکا آمین دار به 98.5% رسید.