الهام نقاش زرگر

مقدمه : مهندسی بافت با بهره گیری از اصول بیولوژیکی، شیمی و مهندسی جهت بازسازی و خلق مجدد بافت زنده با استفاده از بیومواد در قالب داربست های زیست تخریب پذیر، سلول ها و عوامل زیستی ایجاد گردیده است به طوریکه از بافت جدید انتظار می رود که ویژگی ها و خواص مکانیکی مشابهی با بافت طبیعی داشته باشد. داربست های مهندسی بافت روش نوید بخش تری جهت شبیه سازی بافت های داخلی بدن مانند بافت غضروف، استخوان، تاندون و لیگامنت و ... را ارائه می کنند. روش کار : در این مطالعه سعی شده یک نوع نخ هیبریدی زیست تخریب پذیر پلیمری بهینه شده متشکل از نانوالیاف الکتروریسی شده و میکروالیاف ابریشمی ارائه گردد. برای این منظور خواص مکانیکی و رفتار رهایی از تنش نخ های ابریشمی به شکل نخ های چندلایه با تغییرتعداد تاب و تعداد لایه های ابریشمی مورد بررسی قرار گرفت. در ادامه نخ هیبریدی تاب دار، متشکل از الیاف الکتروریسی شده پلی(3-هیدروکسی بوتیرات) (P3HB) و میکرو الیاف ابریشم طراحی گردید. بر روی نمونه ها آزمایشات بررسی مورفولوژی، نرخ تخریب، طیف سنجی مادون قرمز و ارزیابی سلولی نیز انجام شده است. نتایج : در بررسی رفتار رهایی از تنش نخ های ابریشمی نشان داده شد که افزایش تاب باعث کاهش نیرو در زمان مشخص می شود. لذا نمونه نخ ابریشمی با تاب 150 و تعداد لایه 4 به عنوان نمونه بهینه انتخاب شد. در ادامه شرایط بهینه الکتروریسی پلیمر P3HB با بررسی تصاویر میکروسکوپی به دست آمد و با پوشش دهی الیاف الکتروریسی شده بر سطح فیلامنت های ابریشمی نخ هیبریدی تولید گردید. با استفاده از آنالیز طیف سنجی مادون قرمز عدم ایجاد برهم کنش جدید بین دو جزء ابریشم و P3HB بررسی شد. در آخر ارزیابی سلول سازگاری با استفاده از سلول های فیبروبلاست L929 انجام و عدم سمیت سلولی داربست ها اثبات شد. بحث و نتیجه گیری : براساس نتایج مربوط به آزمون رهایی از تنش، کشسان شدن نمونه ها در اثر افزایش تاب که با افزایش حالت فنریت نخ همراه است منجر به کاهش نیرو در زمان مشخص شده است. به دلیل مشابه، نخ با افزایش تعداد لایه کشسان تر شده است. در نتیجه در طراحی داربست های بافت های بدن با خاصیت رهایی از تنش بایستی نخ ابریشمی با تاب و تعداد لایه بیشتر انتخاب نمود. شرایط بهینه تولید نانو الیاف در این مطالعه منجر به تولید الیاف با قطر و مورفولوژی مناسب شده است. نرخ تخریب آرا