سیستم OFDM ازجمله مدولاسیونهای چند حاملی است که در سیستمهای با نرخ ارسال بالا به جهت غلبه بر انتشار چندمسیره بسیار کارا هست. از آنجایی که خروجی این سیستم شامل چندین زیرحامل است که ممکن است به صورت هم فاز باهم جمع شوند، گاه وجود پیکهای با مقدار بالا به نسبت متوسط میزان پیکها، در سیگنال قابل مشاهده است. این مسئله را که به آن PAPR می گوییم دو مشکل عملکردی اساسی ایجاد میکند، اول اینکه نیاز به تقویت کنندههای با محدودهی عملکرد خطی وسیع که پرهزینه هستند را به سیستم تحمیل میکند و دوم اینکه مبدلهای آنالوگ به دیجیتال و دیجیتال به آنالوگ را دارای ساختمان بسیار پیچیدهای میکند. روش های متعددی جهت پردازش سیگنال برای کاهش مقدار PAPR که با استاندارهای مناسب مطابقت داشته باشد، مطرح گردیده اند. در این طرح ضمن بررسی کامل تکنیک های کاهش PAPR و مقایسه عملکردی و پیچیدگی محاسباتی آن ها، بر روی روش PTS تمرکز کرده و درنهایت روش های مناسب نوین جهت کاهش PAPR به دست آورده ایم.
