با توجه به اینکه ایران یکی از کشورهای زلزله خیز جهان می باشد در طول تاریخ زلزله های بسیاری را تجربه کرده است. مقایسه ی آمار خسارت های جانی و مالی زلزله های ایران با آمار مشابه کشورهای پیشرفته ی لرزه خیز مثل ژاپن، آمریکا و ایتالیا ضرورت استفاده از روش های نوین و مؤثر ایمن سازی لرزه ای در ایران را نیز آشکار می سازد جداسازی لرزه ای یکی از مؤثرترین روش های ایمن سازی لرزه ای به حساب می آید که بر اساس کاهش نیاز به جای افزایش ظرفیت سعی در کنترل سازه دارد. به دلیل کارآمدی بالای این روش، جداسازی لرزه ای از دیرباز مورد توجه بوده و سیستم های متفاوتی تاکنون تعریف و بسیاری در نقاط مختلف دنیا به کار برده شده اند. کاربرد عملی فناوری جداسازی در صنعت ساختمان روز ایران نیازمند آگاهی کافی از تئوری آن جهت طراحی، دسترسی به مصالح و فناوری تولید جداگرها، آشنایی با جزئیات اجرایی و شاید مهمتر از همه تعریف آیین نامه ای مشخص است. اگر چه آگاهی از تئوری فناوری های نو مثل جداسازی لرزه ای به واسطه ی پیشرفت های علمی اخیر تقریباً حاصل و دسترسی به مصالح لازم در صورت تقاضا قابل تأمین می باشند، دستیابی به فناوری تولید و تهیه و تدوین اصول طراحی و اجرا لازم بنظر می رسد. تولید و کاربرد نیز عملاً مستلزم تقاضا است که با فرهنگ سازی برای آن تأمین و با ایجاد دستورالعمل کاربردی تضمین و اجرایی می گردد. البته فرهنگ سازی نیز می بایست برای و با این دستورالعمل صورت گیرد. آیین نامه ی ایرانی طراحی لرزه ای ساختمان ها، مشهور به آیین نامه ی 2800، به علت نواقصی از قبیل ضریب اصلاح میرایی، ضریب رفتار و برخی عوامل دیگر عملاً کفایت لازم برای استفاده به عنوان مرجع طراحی و اجرای جداسازی لرزه ای ساختمان ها را ندارد. نشریه ی شماره ی 523، تحت عنوان راهنمای طراحی و اجرای سیستم های جداساز لرزه ای در ساختمانها که توسط دفتر نظام فنی اجرایی معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رییس جمهور منتشر شده و تا به امروز تنها مرجع موجود می باشد نیز در مقایسه با آیین نامه های معتبر سایر کشورها ضرورت توجه و تحقیق برای تهیه و تدوین یک دستورالعمل کاربردی را روشن می سازد. در این خصوص، محاسبه ی ضریب اصلاح میرایی گام اصلی بنظر می رسد و از این رو در کنار مقدمات فرهنگ سازی برای جداسازی لرزه ای ـ به عنوان مقدمه ای ضروری، موضوع این پایان نامه قرار می گیرد.
