یکی از خسارتهای محتمل ناشی از زلزله ضربهی دو سازهی مجاور هم با فاصلهی ناکافی است. از ایمنترین و آسانترین راههای مقابله با پدیده ضربه رعایت حداقل فاصلهی جانبی الزم است. روابط متفاوتی برای رعایت حداقل فاصلهی جانبی الزم در آییننامههای متفاوت پیشنهاد شدهاند. تفاوتهای میان این روابط نشانگر ضرورت تحقیق در مورد ارزیابی مبانی و کفایت روابط ارائه شده در شرایط متفاوت میباشند. از طرفی دیگر رعایت مالحظات آییننامهای نیز مستلزم صراحت در روابط و حتی بیان آشکار نتایج سوء عدم رعایت آنها میباشد. از اینرو در این تحقیق پس از مطالعهی مبانی انواع روابط پیشنهادی برای جلوگیری از ضربه که توسط آییننامههای مختلف معتبر دنیا ارائه شدهاند کفایت مقادیر پیشنهادی آییننامهها بررسی و مقادیر الزم درز انقطاع در شرایط متعارف ارزیابی میشوند. بدین منظور ساختمانهای دارای قابهای خمشی با شکلپذیریهای متفاوت و ساختمانهای دارای قابهای مهاربندی شده )هم محور و برون محور( در ارتفاعات مختلف 5، 1، 7، 51 و 59 طبقه مورد بررسی قرار میگیرند. جهت تحلیل از روش تاریخچهی زمانی غیر خطی استفاده میشود. تحریک زلزله به کمک 7 شتاب نگاشت منطبق بر طیف طرح آییننامهی 2811 ویرایش چهارم استفاده میگردد.
