تأثیرات مشخصات سازهای )روسازه و سیستم جداساز( در عملکرد لرزهای جداسازی پایه ـ به عنوان یکی از روشهای کارآمد ایمنسازی در برابر زلزله، ارزیابی میگردند. با توجه به اهمیت زلزلههای نزدیک گسل در مناطق لرزه خیز، این نوع تحریکها مدنظر قرار میگیرند. سیستمهای جداساز مورد مطالعه، سیستمهای کاربردی الستیکی میرا )HRB( و اصطکاکی پاندولی )FPS( میباشند. روسازهها نیز ساختمانهای 3، 7 و 11 طبقهی بتنی و فوالدی با سیستمهای متعارف هستند. به کمک یک مطالعهی پارامتریک براساس 855 تحلیل تاریخچهی زمانی با 7 شتابنگاشت نزدیک گسل نتیجه میشود: )1( جداسازی ساختمانهای سختتر از نظر کاهش برش پایه، جابجایی طبقات و شتاب طبقات مؤثرتر است، )2( تأثیر جداسازی در کاهش برش پایهی ساختمانهای دارای جرم ذاتی باالتر میتواند بیشتر باشد، )3( افزایش میرایی اگرچه موجب افزایش انرژی ورودی میگردد اما برای کنترل جابجایی و پدیدههایی مانند تشدید الزم است و )4( عملکرد جداگرهای اصطکاکی بهتر از جداگرهای الستیکی میباشد.
