رضا ثقفی

همودیالیز فرآیندی است که در آن از یک دیالیزر برای پاک سازی خون از مواد زائد استفاده می شود. برای ساخت دیالیزرهای همودیالیز معمولا از غشاهای بشر ساخته استفاده می شود. بیشتر این پلیمرها سازگاری خوبی با خون ندارند. برای افزایش سازگاری این نوع غشاهای بشر ساخته از روش پوشش دهی با پلیمرهای آب دوست استفاده می شود. با توجه به اینکه مطالعات انجام شده برای بهبود آب دوستی و زیست سازگاری غشاهای الیاف توخالی مورداستفاده در دیالیزرها روی اصلاح سطح خارجی و پوشش دهی خارجی الیاف توخالی متمرکز بوده در این مطالعه تاثیرزمان عملیات تکمیل تزریق داخلی پلی دوپامین و KH-550 بر زیست سازگاری، خصوصیات ساختاری، خصوصیات مکانیکی و تراوایی غشاهای الیاف توخالی پلی سولفون مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد تکمیل های اجرا شده بر روی غشاهای الیاف توخالی پلی سولفون تأثیر چندانی در میزان پس زنی اوره ایجاد نکرده اند. همچنین، بررسی تأثیر تکمیل ها بر تراوایی هیدرولیکی نشان داد که این تکمیل ها به طور معنی داری بر تراوایی غشاها اثر داشته اند. در مورد خصوصیات مکانیکی غشاها، نتایج آزمایش های استحکام کششی نشان داد که تمام تکمیل های انجام شده تأثیر معنی داری بر استحکام الیاف توخالی پلی سولفون داشته اند. افزایش زمان تکمیل سطح داخلی و خارجی سیلان KH-550 باعث کاهش استحکام الیاف شده است و تکمیل داخلی باعث کاهش بیشتری در استحکام نسبت به تکمیل خارجی شده است. همچنین نتایج نشان داد با افزایش زمان تکمیل داخلی پلی دوپامین-سیلان KH-550 استحکام غشاهای پلی سولفون ابتدا افزایش و سپس کاهش یافته است. نتایج آزمایش ها کرنش کششی و مدول الاستیسیته نیز نشان داد که تمامی تکمیل ها تأثیر معنی داری بر کرنش کششی و مدول الاستیسیته الیاف توخالی پلی سولفون داشته اند. افزایش زمان تکمیل سطح داخلی یا خارجی سیلان KH-550 باعث کاهش کرنش کششی و افزایش مدول الاستیسیته شده است و این در تغییرات در تکمیل داخلی با شدت بیشتری صورت پذیرفته است. در نهایت، تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان می دهد که ساختار غیرمتقارن و ناهمسان سطوح داخلی و خارجی غشای الیاف توخالی پلی سولفون حفظ شده است. تحلیل واریانس نیز اختلافات میانگین تخلخل در نمونه ها قبل و بعد از تکمیل ها را تأیید کرده و نشان داده اند که تکمیل های مختلف سطح داخلی و خارجی به طور معنی داری تأثیرگذار بر