سمیه ملایی

این پایان‌نامه به بررسی کارایی بتن هوادهی اتوکلاو شده (AAC) در تقویت روش‌های کاهش انفجار برای سازه‌های بنایی می‌پردازد. این مطالعه از طریق تجزیه و تحلیل و شبیه‌سازی‌های عددی، پارامترهای مختلفی از جمله نیروهای عکس‌العمل تکیه‌گاهی، اتلاف انرژی، جابجایی، پروفیل‌های سرعت، و توزیع تنش در ملات، آجر و اجزای AAC را بررسی می‌کند. تجزیه و تحلیل پیشرفت‌های قابل توجهی را در عملکرد سازه‌ای با ادغام AAC نشان می‌دهد. نیروهای عکس‌العمل تکیه‌گاهی 2/7٪ کاهش می‌یابد، که نشان دهنده ظرفیت باربری کارآمدتر است. اتلاف انرژی 92/7% افزایش یافته است که نشان دهنده ویژگی‌های میرایی برتر AAC برای جذب انرژی انفجار است. حداکثر جابجایی 80 درصد کاهش می‌یابد که نشان دهنده افزایش پایداری سازه و کاهش تغییر شکل تحت بارگذاری انفجار است. علاوه بر این، AAC به کاهش 23/36 درصدی در حداکثر سرعت کمک می‌کند. تجزیه و تحلیل توزیع تنش نشان می‌دهد که AAC به طور قابل توجهی مقادیر تنش را در ملات و آجر به ترتیب 12/21٪ و 63/60٪ کاهش می‌دهد و نقش آن را در بهبود دوام و انعطاف پذیری سازه برجسته می‌کند. یافته‌ها بر اهمیت در نظر گرفتن AAC در طراحی سازه‌های بنایی مقاوم در برابر انفجار برای افزایش ایمنی و عملکرد تأکید می‌کنند. این تحقیق با ارائه بینش‌های ارزشمند در مورد اثربخشی AAC به عنوان یک ماده پایدار و کارآمد در افزایش انعطاف پذیری سازه‌های بنایی در برابر حوادث انفجار به پیشرفت دانش کاهش انفجار کمک می‌کند.