عباسعلی شریفی

طیف سنجی مهمترین بخش از عملکرد یک شبکه رادیوشناختی است و افزایش دقت آن باعث استفاده موثر از طیف رادیویی می گردد. در عمل مسائلی مثل محوشدگی چندمسیری، اثر سایه و مسئله پایانه مخفی عملکرد طیفسنجی را تحت تاثیر قرار میدهند، لذا جهت غلبه بر این مشکلات، اخذ گزارشات طیف سنجی از سایر کاربران رادیوشناختی یا همان طیف سنجی مشارکتی الزامی است. در این مقاله برای کاهش سربار ارتباطی، روش آزمون نسبت احتمال متوالی بررسی شده و نشان داده میشود که علیرغم کارآمد بودن این آزمون در کاهش سربار، در محیط های با سیگنال به نویز پایین در مواقعی از زمانهای طیف سنجی، این آزمون قادر به تصمیم گیری در خصوص وضعیت طیف نمی باشد. این فرایند عدم تصمیم گیری را در مقاله تعلیق نامیده و احتمال وقوع آن را با روابط ریاضی بررسی میکنیم. سپس جهت انتخاب تصمیم مناسب در وضعیت های تعلیق و افزایش دقت طیف سنجی، الگوریتم نیمن-پیرسون با مقدار آستانه بهینه پیشنهاد شده و تواما دقت طیف سنجی مشارکتی را افزایش و سربار ارتباطی را کاهش میدهیم. در این مقاله روش پیشنهادی خود را آزمون نسبت احتمال متوالی بهبودیافته نامیده ایم. شبیه سازی ها و نتایج بدست آمده نشان از موثر بودن روش پیشنهادی در مقایسه با آزمون نسبت احتمال متوالی رایج است.