پارچه‌های چندلایه متشکل از انواع پارچه‌های بافته شده و لایی بی‌بافت کاربردهای فراوانی در صنعت نساجی دارند که از مهم‌ترین آن می‌توان به دوخت لباس، پرده، روکش مبلمان و دیگر محصولات پارچه‌ای اشاره کرد. جهت بهبود خواص نهایی پارچه مانند افزایش وزن، ضخامت، خواص مکانیکی و یا ترکیب ویژگی‌های مثبت پارچه‌های بافته شده و بی‌بافت، از روش چندلاکنی استفاده می‌شود. مهم‌ترین روش‌ها در چندلاکنی پارچه استفاده از انواع دوخت به کمک ماشین‌های دوخت خانگی و صنعتی، ماشین دوخت راسته‌دوزی و یا روش‌های جدیدتر مثل روش اولتراسونیک است. هرکدام از این روش‌های دوخت مزایا و معایب خود را دارند. به‌عنوان‌مثال دستگاه اولتراسونیک بدون دخالت نخ با حرارت زیاد دو لایه پارچه را به هم فشرده می‌کند. با توجه به تأثیر هرکدام از روش‌های دوخت بر روی خواص نهایی پارچه‌های چندلایه، هدف از این مطالعه بررسی نوع دوخت بر روی خواص مکانیکی و نهایی پارچه‌های ساندویچی متشکل از لایه بافته شده و لایه بی‌بافت است. در ابتدا جهت تولید پارچه سه لایه از دو نوع پارچه ژرسه و لایه بی‌بافت پلی‌استر و هم‌چنین نخ دوزندگی پلی‌استر استفاده شد. به این منظور لایه رویی پارچه ژرسه، لایه میانی لایی بی‌بافت پلی‌استر و لایه زیری پارچه ژرسه در نظر گرفته شد. جهت اتصال سه لایه پارچه اشاره شده، از چهار ژتون چرخ‌خیاطی، یک دوخت چرخ راسته‌دوز صنعتی و یک دوخت دستگاه اولتراسونیک استفاده گردید. جهت ارزیابی و مقایسه پارچه سه لایه طراحی شده، از آزمون‌های مربوط به‌اندازه‌گیری وزن واحد سطح، ضخامت و خواص مکانیکی استفاده گردید. روش اتصال اولتراسونیک منجر به کاهش ضخامت، وزن واحد سطح و خواص مکانیکی پارچه سه لایه در مقایسه با انواع دیگر روش‌های اتصال شده است. علت آن عدم استفاده از نخ و به کار بردن حرارت جهت اتصال می-باشد. به‌طورکلی با توجه به نتایج به‌دست‌آمده از خواص فیزیکی و مکانیکی انواع روش‌های اتصال پارچه مانند انواع دوخت با ماشین دوخت خانگی و صنعتی و هم‌چنین روش اولتراسونیک، تأثیر نوع دوخت بر روی خواص فیزیکی و مکانیکی قابل‌اثبات است.
