سمیه ملایی

این پایان نامه به بررسی پتانسیل ریزش پیشرونده ساختمان‌های چند طبقه تحت سناریوهای حذف ستون، با تمرکز بر انواع مختلف دال و انعطاف‌پذیری سازه‌ای آنها می‌پردازد. این مطالعه با استفاده از یک سری تحلیل دقیق ETABS، تاثیر حذف ستون در گوشه خارجی، میانی خارجی و ستون‌های میانی داخلی را در ساختمان‌های پنج طبقه و ده طبقه ارزیابی می‌کند و نسبت تقاضا به ظرفیت (D/C) ستون‌ها و در دال‌ها سطوح تنش را بررسی می‌کند. تحلیل‌ها نشان می‌دهد که حذف ستون‌ها به طور قابل توجهی یکپارچگی و مقاومت سازه را با اثرات متفاوت بسته به نوع دال به خطر می‌اندازد. برای ساختمان‌های پنج طبقه، دال‌های مرکب با سطوح تنش بیش از 30 مگاپاسکال و نسبت D/C بالا در ستون‌های اطراف، بیشترین آسیب‌پذیری را نشان می‌دهند که منجر به فروپاشی بالقوه می‌شود. دال‌های یک طرفه و دو طرفه، در حالی که الگوهای مشابهی را نشان می‌دهند، خطرات قابل توجهی را نیز به ویژه در طبقات پایین‌تر نشان می‌دهند. عرشه فلزی و صفحات وافل، اگرچه تا حدودی انعطاف‌پذیرتر هستند، اما همچنان تنش‌های شدید و شکست‌های موضعی را تجربه می‌کنند. در ساختمان‌های ده طبقه، تاثیر حذف ستون حتی بیشتر است. دال‌های مرکب دوباره بالاترین سطوح تنش و اضافه بار ستون را نشان می‌دهند که اکثراً تا هفتاد درصد ارتفاع ادامه دارد. دال‌های یک طرفه و دو طرفه از روندهای مشابهی پیروی می‌کنند و خطرات قابل توجهی عمدتاً در طبقات پایین‌تر مشاهده بروز می‌دهند. عرشه فلزی و صفحات وافل، در حالی که عملکرد بهتری از خود نشان می‌دهند، همچنان از تنش‌های بالایی در طبقات پایینی رنج می‌برند که نشان‌دهنده خرابی احتمالی است. یافته‌ها بر نیاز حیاتی به استراتژی‌های طراحی پیشرفته برای کاهش خطر فروپاشی پیشرونده تأکید می‌کنند. این مطالعه اهمیت در نظر گرفتن نوع دال و سناریوهای حذف ستون را در طراحی سازه برای جلوگیری از خرابی‌های فاجعه‌بار برجسته می‌کند. توصیه‌هایی برای بهبود انعطاف‌پذیری سازه و اطمینان از ایمنی در شرایط حذف ستون پیشنهاد شده است که بر نیاز به تحقیقات بیشتر و شیوه‌های طراحی قوی در ساختمان‌های چند طبقه تاکید دارد.