عنوان	الکتروریسی پچ نانوالیاف پوسته مغزی (پلی وینیل الکل/کیتوسان)-(پلی وینیل الکل/ژلاتین) جهت انتقال کنترل‌شده و تراپوستی فولیک اسید
نوع پژوهش	پایان نامه و رساله دکتری
کلیدواژه‌ها	پج نانوالیاف، تراپوستی، ویتامین، فولیک اسید
چکیده	پچ‌های نانوالیافی فرصت‌های جدیدی را برای انتقال دارو و مواد ویتامینی از طریق پوست فراهم کرده‌اند. در این مطالعه نانولیاف پوسته-مغزی (پلی وینیل الکل/کیتوسان)-(پلی وینیل الکل/ژلاتین) حاوی مقادیر مختلف فولیک اسید (1 و 2% وزنی) که در مکان‌های مختلف نانوالیاف بارگذاری شده بودند، تولید شد. خصوصیات فیزیکی، ریخت‌شناختی و شیمیایی نانوالیاف پوسته/مغزی حاوی ویتامین با استفاده از آزمون‌های مختلف مانند میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM)، زاویه تماس سطحی آب، آزمون تخریب‌پذیری درون آزمایشگاهی و آزمون رهایش فولیک اسید در محیط فسفات بافر سالین، ارزیابی شدند. سینتیک رهایش ویتامین نیز به کمک چهار مدل شناخته شده مرتبه صفر، مرتبه اول، مدل کورسمایر-پپاس و مدل هیگوچی بررسی شد. نتایج تصویربرداری SEM نشان داد که میانگین قطری نانوالیاف در محدود 58 تا 80 نانومتر متغیر بوده است. نتایج آزمون میکروسکوپ الکترونی عبوری نیز ساختار پوسته-مغزی نانوالیاف را تایید کرد. اندازه‌گیری زاویه تماس آب با سطح نانوالیاف نیز نشان داد که با افزایش در میزان ویتامین بارگذاری شده در نانوالیاف، میزان آب‌دوستی افزایش یافته است (با کاهش زاویه تماس از 45 به 34 درجه). آزمون تخریب‌پدیری نشان داد که نانوالیاف پوسته-مغزی یک رفتار تخریب دو مرحله‌ای با تخریب سریع در 5 دقیقه ابتدایی (کاهش وزن 61-58 درصدی) و تخریب آهسته‌تر تا 480 دقیقه از آزمون را تجربه کردند (96% کاهش وزن). نتایج آزمون‌های رهایش درون آزمایشگاهی نیز نشان داد که نانوالیاف حاوی ویتامین در پوسته پلی وینیل الکل/کیتوسان از نرخ سریع‌تر رهایش (71%) در 15 دقیقه ابتدایی آزمون برخوردار بودند. نتایج همچنین نشان دادند که بارگذاری همزمان دز یکسان از ویتامین در پوسته و مغزی موجب کنترل رهایش فولیک اسید شده است. مدلسازی سینتیک رهایش نیز دقت بالای مدل کورسمایر-پپاس برای توصیف رفتار رهایش ویتامین از نانوالیاف را ثابت کرد. مقادیر بدست آمده برای عامل توان (n) در این مدل بیانگر انتشار فیکین به معنای عدم وابستگی غلظت رهایش یافته از ویتامین به غلظت فولیک اسید بارگذاری شده در نانوالیاف پوسته/مغزی بودند.
پژوهشگران	جواد یکرنگ (استاد راهنما)، فاطمه مقدمی (دانشجو)، مجتبی اکبری دو گلسر (استاد راهنما)